Tag: Wojciech Konikiewicz

Wróć na Wnet.fm

Wojciech Konikiewicz: nie da się budować niepodległego państwa, wybierając grilla i piwo

Data publikacji:

Wojciech Konikiewicz / Fot. materiały własne

W drugą rocznicę śmierci Krzysztofa Karonia, Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. ks. Piotra Skargi zaprasza na konferencję „Jak przełamać antykulturę”.

Najlepszym dowodem znaczenia tej konferencji jest jej całkowite przemilczenie przez mainstream. To jest stara szkoła pana Adama i jego gazety dla Polaków, która jeżeli, że tak powiem, ulega intelektualnemu nokautowi, to natychmiast przemilcza dany fakt, czy daną osobę, czy grupę osób. tym lepiej. Sprawa jest oczywista dla mnie.

mówi Wojciech Konikiewicz w rozmowie z Tomaszem Wybranowskim w ramach Muzycznego Piątku w Radiu Wnet.

Krzysztof Karoń / Fot. Konrad Tomaszewski, Radio Wnet

 

Termin konferencji:
10 maja (sobota) 2025 roku
w godzinach 10.00-20.00

Miejsce:
Hotel Gromada
Centrum w Warszawie
ul. Plac Powstańców Warszawy 2.

Prelegenci:
dr Piotr Bernatowicz
prof. Mirosław Szumiło
Ks. prof. Tadeusz Guz
prof. Jacek Janowski
Wojciech Konikiewicz
Bartosz Kopczyński
Krystian Kratiuk
dr Filip Ludwin
Michał Lutrzykowski
Tadeusz Płużański
Dariusz Rozwadowski
Sławomir Skiba
prof. Ryszard Zajączkowski
Robert Zawadzki
Jakub Zgierski
Rafał Ziemkiewicz
Stanisław Żuławski

Prowadzący panele dyskusyjne:
Paweł Chmielewski
Łukasz Karpiel
Mariusz Paszko
Michał Pytel

 

Tutaj do wysłuchania rozmowa z Wojciechem Konikiewiczem:

 

Krzysztof Karoń to polski myśliciel, publicysta i autor, który stał się znany przede wszystkim z krytyki współczesnej ideologii, systemów politycznych i społecznych. Jego prace koncentrują się na analizie procesów zachodzących w Europie oraz w Polsce, w kontekście globalnych przemian społeczno-politycznych.

Karoń był krytykiem Unii Europejskiej, jej struktury oraz wpływu na suwerenność narodową, zwracając uwagę na niebezpieczeństwa związane z ideologią federalizmu europejskiego i próbą stworzenia ponadnarodowego państwa.

Jako myśliciel, Karoń był zwolennikiem zachowania tożsamości narodowych i suwerenności państw, które jego zdaniem są zagrożone przez dominującą ideologię unijną, a także przez globalizm.

W swoich wypowiedziach i książkach odnosił się do tematów takich jak historia idei, filozofia polityczna, a także społeczne i kulturowe przemiany zachodzące w Europie. Krytykuje również popularne w debacie publicznej teorie związane z postmodernizmem, ideologią gender, a także wprowadzeniem nowych norm i wartości społecznych, które uważał za zagrażające tradycyjnym fundamentom społecznym.

Jego najbardziej rozpoznawalne publikacje oraz wystąpienia skupiają się na analizie zagrożeń związanych z globalizacją i ideologiami lewicowymi. Karoń w swojej twórczości często odnosi się do filozofii, historii i politologii, starając się pokazać długofalowe konsekwencje współczesnych procesów politycznych.

Jako publicysta, Krzysztof Karoń był także aktywnym uczestnikiem wielu debat, w których przedstawiał swoje poglądy na temat kierunków rozwoju Polski i Europy. Uważany jest za kontrowersyjnego myśliciela, którego poglądy wywołują skrajne reakcje – od poparcia po krytykę ze strony przeciwników jego idei.

W jego biografii można również znaleźć wiele odniesień do historycznych myślicieli i idei, których analizy starają się wyjaśnić współczesne problemy społeczne i polityczne. Karoń stara się łączyć tradycję z nowoczesnością, dążąc do zrozumienia roli państwa narodowego w kontekście globalnych i unijnych zmian.

 

Wróć na Wnet.fm

Wojciech Konikiewicz, muzyk, kompozytor : Podejście władz do polskiej kultury, to rozpacz. Wywiad Tomasza Wybranowskiego

Data publikacji:

Rozmowa z Wojciechem Konikiewiczem jest próbą podsumowania przez utytułowanego i niezależnego muzyka stanu polskiej kultury i podejścia do niej polskich władz w czasie ostatnich ośmiu lat. 

Z wybitnym muzykiem, kompozytorem i bezkompromisowym recenzentem polskiej rzeczywistości Wojciechem Konikiewiczem, w Muzycznej Polskiej Tygodniówce rozmawia Tomasz Wybranowski.

Wojciech Konikiewicz, choć życzliwy władzom RP po roku 2015, nie oszczędza obozu „Dobrej Zmiany”, który –  jego zdaniem – 

„na niwie kultury i mediów publicznych jest „wielkim rozczarowaniem”.

 

Tutaj do wysłuchania cała rozmowa z Wojciechem Konikiewiczem:

 

Wojciech Konikiewicz jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia i studiów indywidualnych (kompozycja i fortepian) we Wrocławiu, Warszawie, Niemczech i Francji. W latach 1977-1983 studiował elektroakustykę i psychoakustykę w Instytucie Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wrocławskiej a także filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim.

W latach 80. był luminarzem i współtwórcą nowego ruchu polskiego jazzu. Pojawił się w takich składach jak Tie Break, Session Acoustic Action, Green Revolution, z Jorgosem Skoliasem, Marcinem Pośpieszalskich i Michałem Zduniakiem (znakomity album „Na całość” z 1986), i w kultowym Free Cooperation.

 

Wojciech Konikiewicz gość Tomasza Wybranowskiego w programie „Studio 37”. Fot. FB arch. Wojciecha Konikiewicza.

Jego grę możemy usłyszeć na albumach największych gwiazd polskiej sceny. Współpracował i koncertował z Grzegorzem Ciechowskim, Tomaszem Lipińskim, Robertem Brylewskim, Lechem Janerką (legendarna debiutancka płyta „Klaus Mitffoch” i solowy debiut Lecha Janerki „Historia Podwodna”), a także z Wojciechem Waglewskim czy Tomaszem Budzyńskim.

Nagrywał ścieżki dźwiękowe do filmów, komponował do sztuk teatralnych i baletu. Współpracował z takimi reżyserami jak Jerzy Domaradzki, Waldemar Szarek i Krzysztof Krauze.

Nagrał ponad setkę płyt, a niektóre z nich zostały wydane przez renomowane wydawnictwa płytowe. Dość powiedzieć, że album „Tribute To Miles Orchestra – Live” był pierwszym w historii polskiego jazzu, który został wydany przez Warner Bros.

Natomiast „Strefa K”, płyta wydana w roku 2003, nagrana przez Konikiewicza z dwama utytułowanymi muzykami Stevem Harrisem i Janem Kopińskim została wysoko oceniona przez brytyjską prasę. Pochwalne recenzje i artykuły ukazały się w The Guardian , The Wire, Jazzwise, czy Jazz Views i Jazzword.

opracował /WyT/

 

 

 

Wróć na Wnet.fm

Wojciech Konikiewicz: Czas znowu sprawić, aby muzyka budziła dobre emocje i edukowała nowe pokolenia. Muzyczny WNET

Data publikacji:

Oto XXX lat po nagraniu zbioru „Muzyki Nowej Przestrzeni” wreszcie na dwóch płytach CD możemy rozkoszować się muzyką ojca polskiego ambientu – Wojciecha Konikiewicza, który regularnie powraca eterowo.

Z wybitnym muzykiem, kompozytorem i bezkompromisowym recenzentem polskiej rzeczywistości Wojciechem Konikiewiczem, w Muzycznej Polskiej Tygodniówce rozmawia Tomasz Wybranowski. 

Wojciech Konikiewicz podczas koncertu w Tarnowie (2006). Fot. Paweł Topolski z serwisu Tarnow.pl

Wojciech Konikiewicz jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia i studiów indywidualnych (kompozycja i fortepian) we Wrocławiu, Warszawie, Niemczech i Francji. W latach 1977-1983 studiował elektroakustykę i psychoakustykę w Instytucie Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wrocławskiej a także filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim.

W latach 80. był luminarzem i współtwórcą nowego ruchu polskiego jazzu. Pojawił się w takich składach jak Tie Break, Session Acoustic Action, Green Revolution, z Jorgosem Skoliasem, Marcinem Pośpieszalskich i Michałem Zduniakiem (znakomity album „Na całość” z 1986), i w kultowym Free Cooperation.

Wojciech Konikiewicz gość Tomasza Wybranowskiego w programie „Muzyczna Polska Tygodniówka”. Fot. FB arch. Wojciecha Konikiewicza.

 

Jego grę możemy usłyszeć na albumach największych gwiazd polskiej sceny. Współpracował i koncertował z Grzegorzem Ciechowskim, Tomaszem Lipińskim, Robertem Brylewskim, Lechem Janerką (legendarna debiutancka płyta „Klaus Mitffoch” i solowy debiut Lecha Janerki „Historia Podwodna”), a także z Wojciechem Waglewskim czy Tomaszem Budzyńskim.

Nagrywał ścieżki dźwiękowe do filmów, komponował do sztuk teatralnych i baletu. Współpracował z takimi reżyserami jak Jerzy Domaradzki, Waldemar Szarek i Krzysztof Krauze.

Nagrał ponad setkę płyt, a niektóre z nich zostały wydane przez renomowane wydawnictwa płytowe. Dość powiedzieć, że album „Tribute To Miles Orchestra – Live” był pierwszym w historii polskiego jazzu, który został wydany przez Warner Bros.

Natomiast „Strefa K”, płyta wydana w roku 2003, nagrana przez Konikiewicza z dwama utytułowanymi muzykami Stevem Harrisem i Janem Kopińskim została wysoko oceniona przez brytyjską prasę. Pochwalne recenzje i artykuły ukazały się w The Guardian , The Wire, Jazzwise, czy Jazz Views i Jazzword.

Z Wojciechem Konikiewiczem tym razem rozmawiałem o muzyce, która mimo upływu czasu wciąż jest ważna. Wspominaliśmy wrocławskie klimaty z lat 80. XX wieku, z Klausem Mitffochem, Lechem Janerką, Mieczysławem Jureckim i moim gościem w rolach głównych.

Powróciliśmy też do grzechów zaniechania kolejnych ekip rządzących na ugorze działań na polu kultury i kreacji ducha narodu. Wojciech Konikiewicz nie oszczędza także obozu „Dobrej Zmiany”, który –  jego zdaniem – na niwie kultury i mediów publicznych jest „wielkim rozczarowaniem”.

 

Muzyka Nowej Przestrzeni

 

„Muzyka nowej przestrzeni” powstała w roku 1990. Muzyka elektroniczna w wielu odcieniach w Polsce zaczęła mieć coraz więcej słuchaczy. Wojciech Konikiewicz stał się ojcem polskiego ambientu za sprawą dwóch … kaset magnetofonowych.

Nikt nie chciał wydać tej muzyki zarejestrowanej „w pewną parną i piękną, letnią noc”. –  jak wspomina Wojciech Konikiewicz.

Trzeba było prawie trzech lat od stworzenia muzyki, aby znalazła się maleńka oficyna wydawnicza chętna do publikacji. Natomiast aż trzydzieści lat czekaliśmy na dwa lśniące dyski CD wydane przez wytwórnię GAD Records. A muzyka Wojciech Konikiewicza brzmi ożywczo świeżo!

GAD zajmuje się głównie polską muzyką szczególnie jazzem i rockiem sprzed lat:

Od 2008 roku szukamy, tropimy i odkurzamy. Chcemy przypominać trudno dostępne tytuły, wydane niegdyś tylko na płytach winylowych lub kasetach, ale prezentować też materiały nigdy wcześniej niepublikowane.

Dbamy o szczegóły

Muzyka na tym jednak nie ucierpiała – szlachetne brzmienia klasycznych syntezatorów i dzisiaj brzmią świeżo i przekonująco. To wciąż muzyka naprawdę nowej przestrzeni.

                Oto zapis mojej rozmowy z Wojciechem Konikiewiczem. Zapraszam – Tomasz Wybranowski:

 

Wróć na Wnet.fm

Wojciech Konikiewicz: W polskich mediach nie ma miejsca na wspaniałą polską kulturę! Studio 37 WNET – 16 kwietnia 2019

Data publikacji:

Z wybitnym muzykiem, kompozytorem i bezkompromisowym recenzentem polskiej rzeczywistości Wojciechem Konikiewiczem, w Studiu 37 WNET rozmawia Tomasz Wybranowski. Rozmowa nie tylko o muzyce i mediach.

Wojciech Konikiewicz jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia i studiów indywidualnych (kompozycja i fortepian) we Wrocławiu, Warszawie, Niemczech i Francji. W latach 1977-1983 studiował elektroakustykę i psychoakustykę w Instytucie Telekomunikacji i Akustyki Politechniki Wrocławskiej a także filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim.

W latach 80. był luminarzem i współtwórcą nowego ruchu polskiego jazzu. Pojawił się w takich składach jak Tie Break, Session Acoustic Action, Green Revolution, z Jorgosem Skoliasem, Marcinem Pośpieszalskich i Michałem Zduniakiem (znakomity album „Na całość” z 1986), i w kultowym Free Cooperation.

W 1985 roku rozpoczął współpracę z muzykami brytyjskiego zespołu Pinski Zoo. Na jednej scenie występował m.in. z takimi tuzami rocka jak J.J.Burnell (The Stranglers), Ian Paice (Deep Purple) czy Asian Dub Foundation.

Wojciech Konikiewicz. Fot. arch. Wojciecha Konikiewicza (FB).

Jego grę możemy usłyszeć na albumach największych gwiazd polskiej sceny. Współpracował i koncertował z Grzegorzem Ciechowskim, Tomaszem Lipińskim, Robertem Brylewskim, Lechem Janerką (legendarna debiutancka płyta „Klaus Mitffoch” i solowy debiut Lecha Janerki „Historia Podwodna”), a także z Wojciechem Waglewskim czy Tomaszem Budzyńskim.

Nagrywał ścieżki dźwiękowe do filmów, komponował do sztuk teatralnych i baletu. Współpracował z takimi reżyserami jak Jerzy Domaradzki, Waldemar Szarek i Krzysztof Krauze.

Nagrał ponad setkę płyt, a niektóre z nich zostały wydane przez renomowane wydawnictwa płytowe. Dość powiedzieć, że album „Tribute To Miles Orchestra – Live” był pierwszym w historii polskiego jazzu, który został wydany przez Warner Bros.

Natomiast „Strefa K”, płyta wydana w roku 2003, nagrana przez Konikiewicza z dwama utytułowanymi muzykami Stevem Harrisem i Janem Kopińskim została wysoko oceniona przez brytyjską prasę. Pochwalne recenzje i artykuły ukazały się w The Guardian , The Wire, Jazzwise, czy Jazz Views i Jazzword.

 

Wojciech Konikiewicz Trio. Fot. materiały prasowe.

 

Z Wojciechem Konikiewiczem rozmawiałem o muzyce, ale i o grzechach zaniechania kolejnych ekip rządzących na szachownicy działań (alno ich braku) na polu kultury i kreacji ducha narodu. Wojciech Konikiewicz nie oszczędza także obozu „Dobrej Zmiany”, który –  jego zdaniem – jest „wielkim rozczarowaniem”.

Jak twierdzi Rada Mediów Narodowych jest chichotem historii, ponieważ:

„Rada Mediów Narodowych odpowiadająca za media publiczne sprawia, że Polskie Radio jest w stanie choroby klinicznej. Obsadza się kolejnych nieudaczników i trwa ten karnawał złych nominacji i niekompetencji.”

 

W 2017 roku Wojciech Konikiewicz zrealizował bardziej niż ambitny projekt, a zainspirowała go poezja koreańską. Łącząc polską i koreańską muzykę tradycyjną w ramach projektu Warsaw -Seoul Bridge, jego grupa wystąpiła na Jarasum Jazz Festival. Poem ruszyła w trasę po Polsce.

Jak twierdzą krytycy „doświadczenie i inpiracje artysty przełożą się na twórczość Circle of Arts Orchestra a ta muzyka projektu to emocjonalny i przestrzenny jazz”.

Rozmawialiśmy także o najnowszej płycie Free Funk Trio.

Latem 1982 roku, we wrocławskim klubie Rura spotkali się – mój gość – pianista Wojciech Konikiewicz, basista Mieczysław Jurecki i perkusista Jacek Ratajczyk. Po kilku dniach wspólnych prób wyszli na scenę klubu i… wzbudzili sensację. W formule klasycznego fortepianowego tria przedstawili wybuchową mieszankę z odniesieniami do funku, free jazzu, reggae, bebopu czy harmolodic!

„Live at Rura 1982” to zapis tych niezwykłych chwil – o archiwalnej, niedoskonałej jakości technicznej, ale potężnej energii muzycznej. Materiał, wzbogacony o okładkę autorstwa Dariusza Śliwy i książeczkę ze zdjęciami i opisem działalności projektu, ukazuje się po raz pierwszy w formie dwupłytowego albumu.

 

Oto zapis mojej rozmowy z Wojciechem Konikiewiczem. Zapraszam – Tomasz Wybranowski:

 

Wróć na Wnet.fm

Studio 37 – Wojciech Konikiewicz wspomina Janusza Skowrona, jedną z gwiazd polskiego jazzu. Zaprasza Tomasz Wybranowski

Data publikacji:

27 lutego 2019 roku, po długiej walce z chorobą odszedł w Warszawie w wieku 61 lat, Janusz Skowron, jeden z najwybitniejszych polskich pianistów jazzowych, który grał z największymi polskiej sceny.

Swoje pierwsze muzyczne kroki w grze na fortepianie stawiał w szkole dla niewidomych w podwarszawskich Laskach koło Warszawy. Swój debiut, opisywany przez korinikarzy jazzu, jako „brawurowy”, zaliczył w 1979 roku przy boku Kazimierza Jonkisza, w jego kwintecie. 

Później był członkiem supergrupy String Connection Krzesimira Dębskiego, z Krzysztofem Ścierańskim (bas) i trębaczem Zdzisławem Śródą w składzie. Wymienię tylko jeden znakomity album String Connection „Workholic”, z niezwykłym nagraniem „Cantabille In H-moll”.

Dzięki współpracy ze String Connection Janusz Skowron dał się szerzej poznać jako znakomity muzyk. Dzięki temu był zapraszany do udziału w nagraniach radiowych i płytowych wielu zespołów i solistów. Tak się stało w roku 1985, kiedy do współpracy zaprosił go Tomasz Stańko.

 

Małgorzata Markiewicz była jedną z ostatnich wokalistek, która współpracowała z JanuszeSkowronem.  Koncerty zebrane pod nazwą „HERE’S THAT RAINY DAY” były niezwykłymi wykonaniami standardów jazzowych, znanych z wykonań m.in. Elli Fitzgerald, Franka Sinatry czy Billy Holiday. Fot. materiały prasowe związane z trasą „HERE’S THAT RAINY DAY”

 

W jego zespole Freelectronic spędził cztery lata i grał na największych imprezach światowych, w tym na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Atenach (1985), Festivalu de Jazz w szwajcarskim Montreux (1987), oraz Red Sea Jazz Festival w Tel Awiwie (1990).

Janusz Skowron pojawiał się także w składach Zbigniewa Lewandowskiego, Zbigniewa Jaremki, czy Zbigniewa Namysłowskiego. Ale nie tylko jazzowe sławy pragnęły w nim w grać na scenach i w studiach.

Pojawił się m.in. na solowym debiucie albumowym Grzegorza Ciechowskiego „Obywatel G.C.” a także na płytach Hanny Banaszak, Ewy Bem, Grażyny Łobaszewskiej, oraz Maryli Rodowicz.

Nie każdy wie, że kunszt i artyzm Janusza Skowrona docenili tacy wielcy światowej sceny jazzu i rocka, by wymienić tylko Erica Marienthala, Billa Evansa, Randy Breckera, oraz opokę Pink Floyd – Davida Gilmoura.

Był laureatem m.in. Nagrody im. Krzysztofa Komedy (1979), oraz Nagrody Artystycznej Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1989).

Część Jego pamięci. Niech odpoczywa w pokoju wiecznym… Tomasz Wybranowski