Piotr Semka o filmie Sylwestra Latkowskiego „Nic się nie stało”, zastanawiającej postawie sław wobec lokalu, w którym dochodziło do przestępstw z udziałem małoletnich, i o Krzysztofie Zanussim.
Ci aktorzy nie chcą na ten temat mówić i takie wezwanie ich do tablicy bardziej potraktują jako atak.
[related id=113658 side=left]Piotr Semka komentuje aferę, o której mówi wyemitowany wczoraj w TVP film Sylwestra Latkowskiego „Nic się nie stało”. Nie sądzi, żeby apel reżysera do artystów, by opowiedzieli o tym, co robili i widzieli, odniósł skutek. Potraktują go raczej jako atak, i to o podłożu politycznym. Dziennikarz wskazuje, że Sopot to małe miasto i stawia pytanie, dlaczego pokazywany w filmie lokal, w którym celebryci dokonywali czynów pedofilskich, mógł przez długi czas funkcjonować bez skrępowania:
Czemu nie istniało jakieś odium?
Zrozumiałe jest, że prezydent miasta mógł myśleć, że „Zatoka Sztuki” jest lokalem mającym wymiar artystyczny, ale już mniej, czemu w jego obronę publicznie kilka lat temu zaangażowali się celebryci. Jeśli bywali bowiem w lokalu, to czy mogli nie wiedzieć, że „artystyczny polor jest maskaradą” i jest to miejsce, gdzie sławni „chcą się nieźle zabawić i sięgać po różne zakazane owoce”. Semka zauważa przy tym, że nie każdy, kto tam bywał, musiał uprawiać seks z osobami poniżej 15. roku życia. Pojawiające się od 2017 r. informacje o działalności „Krystka” powinny jednak dać do myślenia tym, którzy firmowali własnymi twarzami ten lokal.
Publicysta odnosi się do zamieszania Krzysztofa Zanussiego w sprawę Dworca Centralnego, o której Latkowski zrobił dokument w 2005 r. Nie sądzi, by wiekowy reżyser miał być teraz z tego powodu pociągnięty do odpowiedzialności:
Krzysztof Zanussi ma 81 lat, stoi nad grobem.
Przypomina, że reżyser „wypowiadał się bardzo korzystnie o Polańskim”, który w USA współżył z 13-latką.
Przed wprowadzonymi przez nas zmianami w prokuraturze sprawy związane z pedofilią były zamiatane pod dywan – mówi wiceminister sprawiedliwości Marcin Warchoł.
Marcin Warchoł mówi o utworzeniu specjalnego zespołu do wyjaśnienia afery w Zatoce Sztuki.
Zespół zbada wszystkie wątki pokazane w filmie Sylwestra Latkowskiego.
Zapewnia, że w przypadku każdego podejrzenia pedofilii zostaną podjęte odpowiednie czynności. Wiceszef resortu sprawiedliwości potwierdza, że przed 2015 rokiem postępowanie ws. Zatoki Sztuki było zaniedbane. Jak przypomina:
Kiedy prokuratorem generalnym został Zbigniew Ziobro nakazał podjęcie umorzonych postępowań w związku z pedofilią. Dzięki temu oskarżony Krystek ma teraz 40 zarzutów seksualnych. Przed zmianą w prokuraturze te sprawy były zamiatane pod dywan.
Gość „Popołudnia WNET” zapewnia:
Wszystkie te sprawy zostaną dokładnie zbadane. Kluczem będą pracowitość, rzeczowość i fachowość.
Rozmówca Magdaleny Uchaniuk-Gad0wskiej mówi o oderwaniu opisywanych w filmie celebrytów od wszelkich norm etycznych:
To poczucie bezkarności i lekceważenie zasad moralnych, nie mówiąc już o normach prawnych.
Cała sprawa jest dla wiceministra Warchoła dowodem na to, że konieczne było ponowne połączenie funkcji prokuratora generalnego i ministra sprawiedliwości w 2016 r.
Rzecznik Praw Dziecka komentuje wyemitowany wczoraj w TVP film „Nic się nie stało”. Mówi o skutkach psychicznych wykorzystywania seksualnego dzieci. Zapowiada dalsze zaostrzenie walki z pedofilią.
Mikołaj Pawlak mówi o wieloletnich zaniedbaniach organów państwa w kwestii pedofilii. Jak ocenia:
Mieliśmy, i nadal mamy, do czynienia z „pandemią zła i dewiacji” w związku z tym haniebnym procederem.
Rzecznik Praw Dziecka zapowiada, że będzie dążył do rozliczenia jak największej części zbrodni pedofilskich, niezależnie od tego, z jakiego środowiska wywodził się sprawca:
W każdej grupie społecznej zdarzają się czarne owce, i będziemy z nimi walczyli.
Jak dodaje rozmówca Magdaleny Uchaniuk-Gadowskiej:
Gwarantuję radykalizm w podejściu do zła pedofilii i w jego niszczeniu.
Mikołaj Pawlak mówi o tym, że dziecięce ofiary wykorzystywania seksualnego bardzo często decydują się na odebranie sobie życia:
Skutki molestowania są często nieodwracalne, pozostają na całe życie.
Gość „Popołudnia WNET” apeluje o zwiększenie wrażliwości na krzywdę dzieci:
Żadne chowanie przez rodziców dziecka do grobu nie powinno mieć miejsca.
Mikołaj Pawlak kończy rozmowę słowami:
Jestem od tego żeby stać na straży dobra dzieci. Czasem brakuje mi narzędzia i o to narzędzie proszę.
Wczoraj wieczorem w TVP odbyła się emisja filmu „Nic się nie stało” Sylwestra Latkowskiego. Film mówi o praktykach pedofilskich w polskim show-biznesie i o zamieszanych w to celebrytach.
Dokument skupia się na historii zgwałconej 14-latki z Gdańska, która przed pięciu laty popełniła samobójstwo. Porusza też wątek sopockiego klubu „Zatoka Sztuki”, w którym wielokrotnie miało dochodzić do molestowania nieletnich. Latowski podkreślił, że Krystiana W., ps. Krystek nie powinien być „kozłem ofiarny”, podczaspodczas gdy ważniejsi od niego pozostają bezkarni:
Ci, których to dotyczy, nigdy nie ponoszą odpowiedzialności.
W debacie po filmie reżyser przypomniał jak Krzysztof Zanussi „wyszedł z afery Dworca Centralnego”, nawiązując do swojego dokumentu z 2005 r. poświęconego prostytucji małoletnich. Latowski w kontekście obecnej afery pedofilskiej wymienił nazwiska Borysa Szyca, Radosław Majdan i Kuby Wojewódzkiego, którzy mieliby być świadkami tamtych wydarzeń. Zaapelował do pierwszego z nich o uczciwe opowiedzenie wszystkim co robił i czego był świadkiem. Sami zainteresowani zapowiedzieli skierowanie sprawy do sądu. Autor filmu zaznaczył, że celem, w jakim nakręcił obraz było „zmuszanie Prokuratury Generalnej, by w końcu zajęła się sprawą. W Prokuraturze Krajowej powstanie specjalny zespół śledczych do wyjaśnienia wątpliwości pokazanych w dokumencie.
Brak: argumentów u opozycji, aresztu dla pedofila, troski o prawa pracownicze u sędziów i kompetencji TSUE do orzekania ws. sądownictwa. O sądzie nad Izbą Dyscyplinarną mówi Marcin Romanowski.
Kwestionujemy kompetencje TSUE do rozstrzygania spraw dotyczących sądownictwa.
[related id=99833 side=left]Marcin Romanowski komentuje pierwszą rozprawę z wniosku Komisji Europejskiej przeciwko Polsce. Odbyła się przed Wielką Izbą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. KE domaga się zawieszenia Izby Dyscyplinarnej, ponieważ sądzi, że nie jest to organ niezależny i bezstronny. Nasz gość odnosi się do tego stwierdzając, że Trybunał nie ma prawa rozstrzygać w kwestiach nieujętych w traktatach unijnych. Dodaje, że oskarżenia opozycji wobec zmian w sądownictwie to „górnolotne ogólniki”, zaś kiedy pyta się o „konkretne przypadki konkretnych przepisów to nie ma żadnych argumentów”. Stwierdza, że sprawa ta nie ma nic wspólnego z wyborem I Prezesa Sądu Najwyższego. W ciągu kilku tygodni Trybunał powinien zadecydować czy zastosuje środki zapobiegawcze wobec Izby Dyscyplinarnej. Zastosowanie się do nich leży, jak mówi wiceminister sprawiedliwości w gestii samych sędziów. Tłumaczy w jaki sposób chroniona jest niezależność tych ostatnich:
Sędziowie Izby Dyscyplinarnej nie mogą wykonywać innych prac zarobkowych poza niewielką pracą na uczelni.
Sądzi, że TSUE rozstrzygnie całą sprawę w przeciągu kilku miesięcy. Rozmówca Krzysztofa Skowrońskiego komentuje sprawę wyroku sądu apelacyjnego w Gdańsku wobec Natalii Nitek-Płażyńskiej. Została ona skazana za rzekome obrażenie Hansa G., który publicznie i głośno mówił, że jest nazistą i chętnie zabiłby wszystkich Polaków. Jak stwierdza Romanowski:
Sędziowie, którzy wydają takie wyroki, nie są godni orzekać w imieniu Rzeczypospolitej i nosić orła na piersi.
[related id=99632 side=right]Tym, który wydali ten wyrok nasz gość zarzuca brak należytej troski o prawa pracownicze, gdyż to nich, jak mówi, dotyczy ta sprawa. Odpowiadając na pytanie stwierdza, że „tu Izba Dyscyplinarna nie będzie rozstrzygać co, do samej treści wyroku”. Może za to rozstrzygać w takich przypadkach jak ten, gdy sędzia Alina Czubieniak, „nie zastosowała środka aresztu zapobiegawczego” względem oskarżonego o przestępstwo pedofilskie. [Chodzi o sprawę Mateusza P., upośledzonego 19-latka, który dopuścił się molestowania seksualnego dziewięciolatki. Sędzia uchyliła areszt, gdyż w chwili jego zastosowania oskarżony nie miał obrońcy, a pism procesowych, które otrzymał, nie mógł przeczytać jako analfabeta. Po 15 dniach, w czasie których Mateusz P. przebywał na wolności, sąd w Miedzyrzeczu orzekł ponowny areszt, tym razem w warunkach szpitala psychiatrycznego-przyp. red.]
Jakub Zgierski ujawnia na kogo w swoich zaleceniach powołuje się na WHO i o tym, co ma to wspólnego z pedofilią i komunizmem.
Jakub Zgierski o poczynaniach Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w obszarze edukacji seksualnej. Wśród autorów, na których powołuje się WHO w swoich wskazaniach jest m.in. Ernest Borneman, który „mówił, że dzieci mają prawo do seksualnych relacji z dorosłymi”. [related id=97193 side=left] Urodzony w Berlinie w rodzinie niemieckich Żydów Ernst Bornemann był członkiem Komunistycznej Partii Niemiec, zanim nie wyemigrował do Anglii po dojściu nazistów do władzy. Członkostwo w partii o profilu marksistowsko-leninowskim zaliczył również obecny szef WHO Tedros Adhanom Ghebreyesus.
Innym cytowanym w dokumencie seksuologiem jest John Bancroft, dyrektor Instytutu Kinseya w latach 1995-2004. Autor bloga „Młot na marksizm” przypomina popełnione przez patrona instytutu błędy metodologiczne. Alfred Kinsey bowiem wnioski na temat seksualności amerykańskiego społeczeństwa formułował na tak podstawie jego „reprezentatywnych” członków, czyli „na bywalcach gejowskich klubów i kobietach lekkich obyczajów”.
Prof. Reisman zwalcza dziedzictwo Kinseya.
Mistyfikacjami Kinseya zajmuje się od lat dr Judith Reisman, jednak nie ma może liczyć na tak duży rozgłos, jak sam Kinsey. Wynika zatem, jak mówi bloger, że WHO powołuje się na kontrowersyjnych badaczy.
WHO jest skrajnie ideologiczną organizacją, bo powołuje się na seksuologów lub psychoanalityków z nurtu lewicowego, często skrajnie lewicowego.
Piotr Witt o pedofilskich aferach we Francji i poglądu na pedofilie w tym kraju między 60. a 90. latami oraz o prasie w Polsce i Francji i o desinteressement polskiego rządu wobec szkalowania Polski.
Piotr Witt o dyskusji jaka rozpętała się we Francji po publikacji książki „Le consentement” Vanessy Springory. Tytuł odnosi się procedury sądowej, w czasie której ustala się czy stosunek seksualny miał miejsce za obopólną zgodą (consentement) czy bez niej. Za zgodą obu stron odbywać się miały stosunki wówczas 14-letniej autorki z 50-letnim ówcześnie francuskim pisarzem Gabrielem Matznerem. Springora dopiero po latach opisała ona długotrwałe okresy depresji i myśli samobójcze jakie ją od tamtego czasu dręczyły. Matzner zaś napisał książkę „Mniej niż 16”, w której „relacjonował swoje przeżycia erotyczne z dziećmi”, m.in. z 10-letnimi chłopcami w Tajlandii. Jak podkreśla korespondent, Francuz „nigdy nie został skazany”, ani nawet powszechnie potępiony za swoje czyny. Co więcej w tym czasie trwała kampania na rzecz depenalizacji stosunków seksualnych dorosłych z nieletnimi.
Daniel Cohn-Bendit przechwalał się swoimi stosunkami z dziećmi. […] Kto by się ośmielił krytykować go za pedofilię bez narażenia się samemu na zarzut antysemityzmu?
Tolerancja wobec pedofilii trwała nad Sekwaną do końca lat 80., by w 90. zostać potępioną. Wiązało się to z atakiem na grupę zawodową, w której według statystyk, był najmniejszy odsetek pedofilów (mniej niż 1 %), tj. na duchowieństwo.
Wówczas trzeba było uderzyć w Kościół katolicki, odkryto więc zbrodnię pedofilii.
Nasz korespondent we Francji, który obecnie przebywa w Warszawie, mówi o polskiej prasie:
Panuje tutaj niesłychana różnorodność, mnogość opinii. Od poglądów najbardziej konserwatywnych do najbardziej lewackich.Wszystkie opinie są reprezentowane. To dla człowieka, którzy przyjechał z Francji duży szok.
Nad Sekwaną bowiem tytuły prasowe w większości wyrażają lewicowo-liberalne poglądy. Witt uważa, że tolerancja rządu wobec lewicowych artystów, historyków i dziennikarzy posuwa się za daleko. Nasz korespondent boleje nad tą indolencją Prawa i Sprawiedliwości:
Tolerancja polskiego rządu przypomina czasem brak zainteresowania […] Nie zrobiono nic żeby ukrócić te kłamstwa na temat polskiego antysemityzmu.
Podkreśla, że PAN w Paryżu opluwa Polskę dodając, że to nie jest tak, że „psy szczekają, a karawan jedzie dalej”.
Karawan nie jedzie dalej, tylko w końcu wybucha […] Trzeba jakąś politykę kulturalną, historyczną prowadzić. Tego mi brak w polskich mediach, w polskim zarządzaniu kulturą.
Piotr Witt przypomina historię swojego ojca, który w 1939 r. „przyjął depeszę od grupy Le Comte’a zdającą sprawę ze wszystkich tajnych klauzul paktu Ribbentrop-Mołotow”. Podkreśla, że depesza ta przyszła „depesza ta przyszła do Sztabu Generalnego wieczorem o godz. 20.30 24 sierpnia”, a więc szybko po jego podpisaniu, co wskazuje na sprawność polskiego wywiadu.
Mariusz Zielke o czynach, które jak mówi, popełnił Krzysztof Sadowski. Chodzi o liczne przypadki wykorzystywania seksualnego małoletnich. Mówi o dotarciu do informacji i o trudzie ich ujawnienia.
Mariusz Zielke mówi o sprawie Krzysztofa Sadowskiego. Podkreśla, że od czasów Polski Ludowej był człowiekiem bardzo wpływowym, grającym zarówno dla przywódców partii, jak i dla hierarchów kościelnych. Tłumaczy na czym polega „zabezpieczenie powództwa”. Podkreśla, że może on być ono traktowane jako cenzura prewencyjna. Zgodnie z zakazem, który otrzymał, nie mógł w ogóle nic pisać o możliwości, iż Krzysztof Sadowski jest winien pedofilskich nadużyć seksualnych. Mówi o książce „Lobbysta”. Pojawia się w niej wzmianka o tym, że Monika, główna bohaterka, była „ofiarą molestowania i gwałtu przez muzyka i autora programów telewizyjnych”. Dziennikarz ustalił, że były jeszcze dwie ofiary tego sprawcy.
Rok temu pierwszy raz pojawiło się nazwisko Krzysztofa Sadowskiego w tym kontekście. Zielke ustalił krąg osób zainteresowanych i próbował dowiedzieć się od nich czegoś. Otworzyły się ona bardziej po publikacji pierwszego, ogólnikowego artykułu. Podkreśla, że jest pewien, iż Sadowski jest winny. Po rozmowie z żoną Sadowskiego nabrał wątpliwości, co do prawdziwości zeznań ofiar. Opowiadały one bowiem, że sypiały w domu sprawcy i tam też dochodziło do wykorzystywania seksualnego. Żona Sadowskiego zaprzeczyła żeby w ich domu kiedykolwiek sypiały dzieci. Gość „Popołudnia WNET” opowiada, że wręcz musiał „szantażować” polskie media, by chciały pisać o sprawie Sadowskiego. Pisał do nich, że jeśli oni nie będą o tym, pisać to zrobią to pierwsze zagraniczne media.
Ludzie się bali, wyrzucano dziennikarzy z mediów, którzy chcieli o tym informować.
O Sadowskim mówi, że potrafił wejść w różne gremia, umacniając swoją pozycję. Podkreśla, że tekst na temat czynów muzyka powinien powstać 20 lat temu. Dziennikarz nie chce ujawniać swych źródeł, żeby ofiary nie musiały się tłumaczyć z działań Krzysztofa Sadowskiego.
Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa wpłynęło rok temu.
Dodaje, że śledztwo idzie bardzo wolno. Sam Zielke nie dostał jeszcze wezwania do prokuratury, choć chętnie by się na takowym pojawił. Podkreśla, że chce pomóc prokuraturze. Zawiadomienie dotyczy gwałtu na dwóch kobietach poniżej 15. roku życia.
Wśród ofiar Sadowskiego są, jak mówi dziennikarz, także jego chrześniak i dwóch innych mężczyzn. Rozmówca Magdaleny Uchaniuk-Gadowskiej opowiada o tym, co syn chrzestny mu zdradził. Było to „bardzo intensywne molestowanie” (doprowadzenie do innych czynności seksualnych).
W autobusie brał dzieci na kolana i wkładał im ręce w majtki.
Podkreśla, że już w 1992 r. pojawiały się informacje o takich bulwersujących zachowaniach jazzmana. Już wtedy powinien skończyć on w więzieniu, ale niestety, jak zauważa Zielke, „służby zawiodły”.
Sprawa Polańskiego jest dobrym przyczynkiem do dyskusji.
Dziennikarz mówi, że podziwia twórczość reżysera podkreślając przy tym, że nie przekreśla ona tego, co zrobił i za co nie poniósł kary.
Popołudnia WNET można słuchać od poniedziałku do piątku w godzinach 16:00 – 18:00 na: www.wnet.fm, 87.8 FM w Warszawie i 95.2 FM w Krakowie. Zaprasza Magdalena Uchaniuk-Gadowska.
Goście Popołudnia WNET:
Janusz Grudziński – polski muzyk rockowy, klawiszowiec i gitarzysta zespołu Kult
Wojciech Zabłocki – radny sejmiku woj. mazowieckiego (PiS)
Mariusz Zielke – dziennikarz śledczy
dr Zbigniew Kuźmiuk – poseł do Parlamentu Europejskiego (PiS)
Justyna Socha – prezes stowarzyszenia „STOP NOP”
Prowadzący: Magdalena Uchaniuk-Gadowska
Wydawca: Jaśmina Nowak
Realizator: Jan Dudziński
Część pierwsza:
Janusz Grudziński/ Foto. Aotearoa/ CC BY 3.0
Janusz Grudziński opowiada o najnowszym filmie o „Kulcie”, którego osią jest trasa zespołu. Na kolejne koncerty zespoły patrzymy z perspektywy wiernego fana Kultu o ksywce Didi. Muzyk opowiada jak wytrzymać tyle lat razem na scenie:
„Trzeba się lubić, trzeba być tolerancyjnym, trzeba znosić swe wady, kultywować zalety”. O Kaziku mówi, iż „nie nadużywa swojej władzy, ale ma swoje gorsze i lepsze dni”. Nasz gość mówi o użyciu alkomatu przy okazji koncertów Kultu. Obecne założenie jest takie, że muzycy powinni mieć „zero” na wyjściu i „zero” na wyjściu. Nasz gość mówi, że to rozwiązanie się sprawdza. Stwierdza, że jest cienka linia między tym, kiedy alkohol pomaga, a kiedy zaczyna przeszkadzać grać. Mówi o tworzeniu płyty Tata Kazika: „weszliśmy w zupełnie nowy świat”. Zespół rozszerzył po niej bazę swoich fanów.
„Trwają prawie trzy godziny koncerty” stwierdza nasz gość. Opowiada jak świat rockowy wygląda. Stwierdza, że kiedyś było dużo mniej zespołów i tylko kilka klubów jak Stodoła czy Remont, gdzie wszyscy się spotykali. Obecnie jest „życie w pewnym reżimie”- trzeba wstawać o ustalonej porze. Jest cały przemysł zamiast „wskakiwania do pociągu z gitarą”. Mówi, że poza zmęczeniem fizycznym jest napięcie psychiczne. Opowiada o koncertach i frekwencji na nich. „Może przez 500+ ludzie mają więcej pieniędzy na bilety”- mówi. Grudziński przyznaje, że jest „starym pisowcem”. Stwierdza, że „Bunt przeciwko Dobrej Zmianie jest tylko powielaniem pewnych klisz […] jakie się usłyszało w TVN-e”. O Kaziku mówi, że się waha- przedstawia się jako symetrysta, ale ostatnio dal wywiad Wyborczej. Dodaje, że jeden z gitarzystów Kultu jest za Konfederacją, a jeden za Lewicą. Trębacz i perkusista są mocno ortodoksyjnymi katolikami. Przypomina piosenkę „Prosto” Kultu, gdzie Kazik śpiewa „nie należę do mafii, nie należę do sekty”.
Muzyk wspomina wprowadzenie stanu wojennego. Mówi, że poznał Kazika Staszewskiego na strajku przed 13 grudnia. Dzień przed wprowadzeniem stanu wojennego było wesele jednego z ich kolegów. Na weselu jedna z osób przyniosła bardzo mocną marihuanę. Rano, kiedy się obudził, dowiedział się od sąsiadki, że został wprowadzony stan wojenny. Od tego czasu, jak mówi, marihuany nie pali.
Rozmówca Magdaleny Uchaniuk-Gadowskiej mówi o braku rozliczenia winnych i rechocie historii. Opowiada o różnicach między mieszkańcami różnych części Polski.
Część druga:
Wojciech Zabłocki / Fot. Konrad Tomaszewski, Radio WNET
Wojciech Zabłocki mówi o awarii warszawskiej sieci ciepłowniczej, której właścicielem jest międzynarodowy holding Veolia. Mówi o tym, jak sieć ta trafiła ręce tej firmy: „monopolista został za bezcen oddany w zagraniczne ręce”. Dodaje, iż „Sprzedano ją za 900 mln, co jest kwotą mniejszą niż zyski z dwóch lat”. Stwierdza, że raport dotyczący tego, jakie skutki dla naszej sieci ciepłowniczej przyniosła ta sprzedaż jest niejawny. Opowiada o dotowanej przez Ratusz inicjatywie, która tworzy i umieszcza w internecie materiały instruujące jak brać narkotyki i jak uniknąć złapania przez policję przy tym. Opowiada o wsparciu przez miasto organizacji LGBT: „Pieniądze nasz publiczne, do tych organizacji przepływają”.
Część trzecia:
Krzysztof Sadowski/ Foto. Kontrola/ CC 4.0
Mariusz Zielke mówi o sprawie Krzysztofa Sadowskiego. Podkreśla, że od czasów Polski Ludowej był człowiekiem bardzo wpływowym, grającym zarówno dla przywódców partii, jak i dla hierarchów kościelnych. Tłumaczy na czym polega „zabezpieczenie powództwa”. Podkreśla, że może on być traktowany jako cenzura prewencyjna. Zgodnie z zakazem, który otrzymał, nie mógł w ogóle nic pisać o możliwości, iż Krzysztof Sadowski jest winien pedofilskich nadużyć seksualnych. Mówi o książce „Lobbysta”. Pojawia się w niej wzmianka o tym, że Monika, główna bohaterka, była „ofiarą molestowania i gwałtu przez muzyka i autora programów telewizyjnych”. Dziennikarz ustalił, że były jeszcze dwie ofiary tego sprawcy.
Rok temu pierwszy raz pojawiło się nazwisko Krzysztofa Sadowskiego w tym kontekście. Zielke ustalił krąg osób zainteresowanych i próbował dowiedzieć się od nich czegoś. Otworzyły się ona bardziej po publikacji pierwszego, ogólnikowego artykułu. Podkreśla, że jest pewien, iż Sadowski jest winny. Po rozmowie z żoną Sadowskiego nabrał wątpliwości, co do prawdziwości zeznań ofiar. Opowiadały one bowiem, że sypiały w domu sprawcy i tam też dochodziło do wykorzystywania seksualnego. Żona Sadowskiego zaprzeczyła żeby w ich domu kiedykolwiek sypiały dzieci. Zielke opowiada, że wręcz musiał „szantażowa” polskie media, by chciały pisać o sprawie Sadowskiego. Pisał do nich, że jeśli oni nie będą o tym, pisać to zrobią to pierwsze zagraniczne media.
O Sadowskim mówi, że potrafił wejść w różne gremia, umacniając swoją pozycję. Podkreśla, że tekst na temat czynów muzyka powinien powstać 20 lat temu, ale „ludzie się bali, wyrzucano dziennikarzy z mediów, którzy chcieli o tym informować”. Dziennikarz nie chce ujawniać swych źródeł, żeby ofiary nie musiały się tłumaczyć z działań Krzysztofa Sadowskiego. Dodaje, że „Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa wpłynęło rok temu”, ale śledztwo idzie bardzo wolno. Sam Zielke nie dostał jeszcze wezwania do prokuratury, choć chętnie by się na takowym pojawił. Podkreśla, że chce pomóc prokuraturze. Zawiadomienie dotyczy gwałtu na dwóch kobietach poniżej 15. roku życia.
Wśród ofiar Sadowskiego są, jak mówi dziennikarz, także jego chrześniak i dwóch innych mężczyzn. Rozmówca Magdaleny Uchaniuk-Gadowskiej opowiada o tym, co syn chrzestny mu zdradził. Było to „bardzo intensywne molestowanie” (doprowadzenie do innych czynności seksualnych). Podkreśla, że już w 1992 r. pojawiały się informacje o takich bulwersujących zachowaniach jazzmana, który „w autobusie brał dzieci na kolana i wkładał im ręce w majtki”. Już wtedy powinien skończyć on w więzieniu, ale niestety, jak zauważa Zielke, „służby zawiodły”.
„Sprawa Polańskiego jest dobrym przyczynkiem do dyskusji”- dziennikarz mówi, że podziwia twórczość reżysera podkreślając przy tym, że nie przekreśla ona tego, co zrobił i za co nie poniósł kary.
Część czwarta:
Dr Zbigniew Kuźmiuk / Fot. Konrad Tomaszewski, Radio WNET
Dr Zbigniew Kuźmiuk komentuje wystąpienie Janusza Wojciechowskiego na forum unijnym. Podkreśla, że było to wystąpienie bardzo konkretne. Nieuchronne jest zaangażowanie rolnictwa w sprawę zmian klimatycznych. Dzisiaj Ursula von der Leyen przedstawiła zielony plan dla UE. „To obszerny dokument mający przebudować każdą dziedzinę życia”-mówi. Do 2050 r. mamy osiągnąć nie-emisyjność. Nasz gość mówi o coraz bardziej przemysłowym charakterze europejskiego rolnictwa, co idzie w poprzez tej zapowiadanej zmianie proekologicznej. Mówi o doniesieniach hiszpańskich mediów na temat Grety Thunberg, za którą stoją wielkie firmy i wielkie interesy. W grę wchodzą gigantyczne pieniądze firm gazowych, które chcą zlikwidować węgiel. „Z kolonializmem nie mamy jako kraj nic wspólnego”- mówi nasz gość odnosząc się do słów jakie padły przy przy okazji wręczenia Oldze Tokarczuk Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
Część piąta:
Wspominamy postać Adama Słodowego, o którego śmierci pisaliśmy tutaj. Słuchamy fragmentu jego programu.
Jak naprawdę wyglądał odpór wobec próby wkroczenia Parady Równości na Jasną Górę i skąd się bierze agresja wobec inicjatywy „Stop pedofili”? – na te pytania odpowiada Mariusz Dzierżawski.
Mariusz Dzierżawski opowiada o wydarzeniach z Częstochowy. W niedzielę środowiska LGBT+ zorganizowały pielgrzymkę na Jasną Górę.
Ta trzystuosobowa grupa modlących się nie dopuściła deprawatorów do miejsca, gdzie dzieci się modliły.
Jak mówi nasz gość zarówno kontrmanifestanci, jak i policja skutecznie oddzielali paradę modlących się na Jasnej Górze. Podkreśla, że policja kontrolowała przebieg całego wydarzenia. Krytykuje ją za to, że dopuściła „grupę żuli” w pobliże parady, tak, że wulgarne i agresywne zachowanie tych osób mogło być przestawione w mediach jako postawa przeciwników Parady Równości.
Nieustannie jesteśmy atakowani przez lobby LGBT, które celem jest wprowadzenie pedofilskiej edukacji seksualnej do szkół, uzależnienie dzieci od seksu i temu się sprzeciwiamy i to wywołuje wściekłość przeciwnika.
Z wyzwiskami spotykają się osoby promujące przed stacją metra Centrum w Warszawie inicjatywę „Stop pedofili”. Jak mówi Dzierżawski, nie dają się sprowokować tym, którzy nie uznają wbrew statystykom związków między homoseksualizmem i „różnymi zboczeniami” a pedofilą. Rozmówca odsyła na stronę inicjatywy, gdzie znajduje się poradnik na temat tego, jak ochronić dziecko przed pedofilią.
Janusz Grudziński – polski muzyk rockowy, klawiszowiec i gitarzysta zespołu Kult
