Tożsamość Środkowoamerykańska / Identidad Centroamericana

źródło: chatgpt; praca własna

W dzisiejzym wydaniu República Latina przyjrzymy się tożsamości środkowoamerykańskiej: czy istnieje i jak wygląda pomimo wielu regionalnych różnic

Środkowa Ameryka to region, w którym historia, polityka i filozofia życia przenikają się od stuleci, tworząc tożsamość wielogłosową, a zarazem wspólną. Dziedzictwo dawnych cywilizacji, kolonialne piętno Hiszpanii, a potem XIX-wieczne marzenia o niepodległości i federalnej jedności — to wszystko ukształtowało kraje, które choć bliskie sobie geograficznie i kulturowo, wybrały różne drogi rozwoju.

W XIX wieku, po rozpadzie Federacji Środkowoamerykańskiej, poszczególne republiki — od Gwatemali po Kostarykę — zaczęły budować własne wizje państwowości, często w napięciu między konserwatyzmem a liberalizmem. A jednak, pomimo odmiennych doświadczeń politycznych i gospodarczych, region łączy wspólna wrażliwość: filozofia zakorzeniona w kosmowizji rdzennych ludów, która uczy cyklicznego pojmowania czasu, harmonii z przyrodą i nadrzędnej roli wspólnoty nad jednostką.

Podobieństwa są widoczne w języku, religii czy zwyczajach, różnice zaś w sile instytucji, modelach gospodarczych czy intensywności wpływów zewnętrznych. Te napięcia sprawiają, że idea integracji środkowoamerykańskiej — od XIX-wiecznych federacyjnych marzeń po współczesny Sistema de la Integración Centroamericana — wciąż powraca niczym echo niespełnionej obietnicy wspólnej przyszłości.

W dzisiejszym wydaniu República Latina razem z naszym gościem Oscarem Barboza Lizano zastanowimy się, co oznacza bycie Środkowoamerykaninem dziś.  Jak historia i miejscowa filozofia współtworzą tożsamość regionu, w czym kraje są sobie bliskie, a w czym różne — i czy możliwa jest prawdziwa jedność między oceanami.

Zapraszamy już dziś na godzinę 19H00! Będziemy rozmawiać po polsku i hiszpańsku!

Y la versión en español:

América Central es una región en la que la historia, la política y la filosofía de vida se han entremezclado durante siglos, creando una identidad plural y, al mismo tiempo, común. La herencia de antiguas civilizaciones, la huella colonial de España y, más tarde, los sueños de independencia y unidad federal del siglo XIX: todo ello ha dado forma a países que, aunque cercanos geográfica y culturalmente, han elegido diferentes caminos de desarrollo.

En el siglo XIX, tras la desintegración de la Federación Centroamericana, las distintas repúblicas, desde Guatemala hasta Costa Rica, comenzaron a construir sus propias visiones de la soberanía, a menudo en tensión entre el conservadurismo y el liberalismo. Sin embargo, a pesar de las diferentes experiencias políticas y económicas, la región comparte una sensibilidad común: una filosofía arraigada en la cosmovisión de los pueblos indígenas, que enseña una concepción cíclica del tiempo, la armonía con la naturaleza y el papel primordial de la comunidad sobre el individuo.

Las similitudes son evidentes en el idioma, la religión o las costumbres, mientras que las diferencias se observan en la fortaleza de las instituciones, los modelos económicos o la intensidad de las influencias externas. Estas tensiones hacen que la idea de la integración centroamericana —desde los sueños federalistas del siglo XIX hasta el actual Sistema de la Integración Centroamericana— siga resonando como el eco de una promesa incumplida de un futuro común.

Hoy en República Latina, junto con nuestro invitado Oscar Barboza Lizano, reflexionaremos sobre lo que significa ser centroamericano hoy en día. Cómo la historia y la filosofía local contribuyen a la identidad de la región, en qué se parecen y en qué se diferencian los países, y si es posible una verdadera unidad entre los océanos.

Les invitamos para escucharnos hoy a las 7PM UTC+2! Vamos a hablar en polaco y en español!

Ameryka Środkowa: podobieństwa i różnice / Centroamérica: similtudes y diferencias

Centroamérica, AI Adobe Firefly, praca własna

W dzisiejszym wydaniu República Latina przeniesiemy się do Ameryki Środkowej by poznać co łączy, a co dzieli poszczególne kraje regionu.

Ameryka Środkowa należy do najmniej znanych regionów Ameryki Łacińskiej. Zazwyczaj uogólnia się mówiąc o całym regionie jako całości, bez podziału na poszczególne kraje. Czy jednak słusznie? Z jednej strony tak: mieszkańcy prawie wszystkich krajów posługują się językiem hiszpańskim jako urzędowym. Niemalże wszystkie kraje należały również do XIX-wiecznego superpaństwa, jakim były Zjednoczone Prowincje Ameryki Środkowej. Podobieństwa znajdziemy również w przyrodzie, pochodzeniu etnicznym mieszkańców, kulturze czy gastronomii. Z drugiej strony mieszkańcy Gwatemali, Belize, Salwadoru, Hondurasu, Nikaragui, Kostaryki i Panamy mogliby mieć uzasadnione pretensje za wrzucanie ich „do jednego worka”.

Czy jednak więcej łączy czy dzieli mieszkańców Ameryki Środkowej? Na to pytanie postaramy się odpowiedzieć w dzisiejszym wydaniu República Latina. Nasi goście: pochodzący z Gwatemali Ángel  Burgos, pochodzący z Salwadoru Alfredo Celso, pochodząca z Hondurasu Solange Guillén, pochodzący z Nikaragui Enrique Hernández oraz pochodzący z Kostaryki Anthony Blanco opowiedzą o Ameryce Środkowej i swoich ojczyznach. Zastanowimy się, co wspólnego mają ze sobą poszczególne kraje Ameryki Środkowej, a co je dzieli. Zarazem też, czy więcej jest podobieństw, czy też, czy przeważają różnice? Co specyficznego mają poszczególne państwa regionu, czego nie mają ich środkowoamerykańscy bracia? Czy istnieje coś, czego zazdroszczą innym krajom regionu i chcieliby mieć to u siebie? A jeśli tak, to co to jest? Wreszcie zapytamy się naszych gości o to, jak obchodzony jest w ich krajach jeden z najważniejszych dni w kalendarzu, czyli Święto Niepodległości przypadające 15 września.

To wszystko już dziś o godz. 18H00! Po polsku i hiszpańsku!

Y la versión en español:

Centroamérica es una de las regiones menos conocidas de América Latina. Es habitual generalizar cuando se habla de la región en su conjunto, sin dividirla en países individuales. Pero, si es eso correcto? Por un lado, sí: los habitantes de casi todos los países hablan español como lengua oficial. Además, casi todos los países formaron parte del „superestado” del siglo XIX que fueron las Provincias Unidas del Centro de América. También se pueden encontrar similitudes en el ambiente, el origen étnico de los habitantes, la cultura o la gastronomía. Por otra parte, los habitantes de Guatemala, Belice, El Salvador, Honduras, Nicaragua, Costa Rica y Panamá podrían resentirse con razón de que se les meta en „el mismo saco”.

Sin embargo, es más lo que une o lo que divide a los pueblos de Centroamérica? Intentaremos responder a esta pregunta en la edición de hoy de República Latina. Nuestros invitados Ángel Burgos, de Guatemala, Alfredo Celso, de El Salvador, Solange Guillén, de Honduras, Enrique Hernández, de Nicaragua, y Anthony Blanco, de Costa Rica, hablarán de Centroamérica y de sus patrias. Nos pensamos qué tienen en común y qué separa a los distintos países centroamericanos. Al mismo tiempo,  si hay más similitudes o predominan las diferencias? Qué especifico tienen los distintos países de la región que no tengan sus hermanos centroamericanos? Hay algo que envidien de otros países de la región y que les gustaría tener en sus países de orígen? Y si es así, qué es? Por último, preguntaremos a nuestros invitados cómo se celebra en sus países uno de los días más importantes del calendario, el Día de la Independencia, que cae el 15 de septiembre.

¡Todo esto hoy a las 6PM UTC+2! Vamos a hablar en polaco y español!

 

Nikaraguańskie różnorodności / Variedades de Nicaragua

Nicaragua; Cordelia Persen; flickr.com; CC BY 2.0

W dzisiejszym wydaniu República Latina przeniesiemy się do Nikaragui, aby poznać ten ciekawy środkowoamerykański kraj i jego mieszkańców.

Środkowoamerykańska Nikaragua z pewnością nie należy do krajów dobrze znanych w Polsce. Kilka dekad temu głośno było o Rewolucji Sandinistowskiej przeprowadzonej w tym kraju w 1979 roku, która stawiała Nikaraguę w rzedzie politycznych sojuszników Polski. Ostatnie zaś wiadomości skupiają uwagę przede wszystkim na nowych pomysłach „umiłowanego” przywódcy tego kraju, Daniela Ortegi, które mają na celu dalsze uprzykrzanie życia Nikaraguańczyków.

Jednak podczas wizyty w Nikaragui kraj ten pokazuje całkiem odmienne oblicze. Bowiem Nikaragua jest w stanie zaoferować naprawdę wiele. To kraj jezior, wulkanów, pięknych plaż, selwy tropikalnej i licznych zabytków. To także kraj zamieszkany przez niezwykle serdecznych ludzi.

W dzisiejszym wydaniu República Latina przeniesiemy się do Nikaragui, aby lepiej poznać ten kraj i jego mieszkańców. Naszym przewodnikiem będzie pochodzący z Nikaragui Enrique Hernández. Razem z naszym gościem porozmawiamy o tym, jakimi ludźmi są Nikaraguańczycy i czy pomimo wielu różnic etnicznych i geograficznych, czują oni ducha wspólnoty. Opowiemy o tym, co wyjątkowego może zaoferować Nikaragua żądnemu wrażeń turyście. Czym różnią się od siebie mieszkańcy atlantyckiego wybrzeża od swoich rodaków z górskiej środkowej części kraju oraz znad Pacyfiku. Porozmawiamy o bogactwie kulturowym, etnicznym i językowym Nikaraguańczyków. Dotkniemy rownież tematu różnorodności biologicznej i klimatycznej Nikaragui. Wspomnimy o najwybitniejszych przedstawicielach tego środkowoamerykańskiego kraju. Wreszcie spróbujemy odpowiedzieć na pytanie, czy Nikaragua jest bezpiecznym krajem na zwiedzanie i kiedy najlepiej się tam wybrać.

To wszystko już dziś o 18H00. Będziemy rozmawiać po polsku i hiszpańsku!

Y la versión en español:

La Nicaragua en Centroamérica no es ciertamente un país muy conocido en Polonia. Hace unas décadas, se hablaba mucho de la Revolución Sandinista llevada a cabo en el país en 1979, que situó a Nicaragua en las filas de los aliados políticos de Polonia. Las noticias recientes, sin embargo, han centrado la atención sobre todo en las nuevas ideas del «amado» líder del país, Daniel Ortega, para hacer aún más miserable la vida de los nicaragüenses.

Sin embargo, en una visita a Nicaragua, el país muestra una cara bastante diferente. Porque Nicaragua tiene mucho que ofrecer. Es un país de lagos, volcanes, hermosas playas, selva tropical y numerosos lugares históricos. También es un país habitado por gente extremadamente acogedora.

En la edición de hoy de República Latina, nos movemos a Nicaragua para conocer mejor el país y sus gentes. Nuestro guía será un Nica – Enrique Hernández. Junto con nuestro invitado, hablaremos sobre qué tipo de personas son los nicaragüenses y si sienten un espíritu de comunidad a pesar de sus muchas diferencias étnicas y geográficas. Hablaremos de las cosas únicas que Nicaragua puede ofrecer al turista ávido. Hablaremos de cómo se diferencian los habitantes de la costa atlántica de sus compatriotas de la montañosa parte central del país y del Pacífico. Hablaremos de la riqueza cultural, étnica y lingüística del pueblo nicaragüense. También abordaremos la biodiversidad y el clima de Nicaragua. Mencionaremos a los representantes más destacados de este país centroamericano. Por último, intentaremos responder a la pregunta de si Nicaragua es un país seguro para visitar y cuál es el mejor momento para ir allí.

Les invitamos para escucharnos hoy a las 6PM UTC+2! Vamos a hablar en polaco y en español.

Terroryzm a Ameryka Łacińska

Członkowie MRTA; yuyanapaq memorial; Flickr.com; CC BY-SA 2.0

W dzisiejszym wydaniu przyjrzymy się zagadnieniu terroryzmu (zarówno „miejscowego”, jak i międzynarodowego) w odniesieniu do Ameryki Łacińskiej

Wydawać by się mogło, że Ameryka Łacińska jest tą częścią świata, w której terroryści nie mają czego szukać. Region ten leży daleko od kolebki islamskiego terroryzmu. Rządy krajów Ameryki łacińskiej nie prowadzą intensywnej polityki na Bliskim Wschodzie. Ekonomicznie Ameryka Łacińska nie jest równie atrakcyjna dla imigrantów szukających lepszego życia, jak kraje Europy Zachodniej, czy Stany Zjednoczone.

Nic jednak bardziej mylnego. Ameryka Łacińska również niestety należy do świata przesiąkniętego terroryzmem: i to zarówno lokalnym, jak i międzynarodowym.

Co gorsza międzynarodowy terroryzm może liczyć na ciche wsparcie zarówno ze strony rządów niektórych państw latynoskich, jak i miejscowych organizacji przestępczych. Handel narkotykami i pranie brudnych pieniędzy na terenie Ameryki Łacińskiej stały się nowym źródłem dochodów terrorystów w ostatnich latach.

W dzisiejszym wydaniu República Latina przyjrzymy się działaności terrorystów na terenie Ameryki Łacińskiej. I to zarówno ze strony miejscowych organizacji, jak i miedzynarodowego terroryzmu.

To wszystko już dziś o godzinie 22H00!

 

Ławrow w liście do Latynosów: Rosja nie chce, by Ameryka Łacińska była polem rywalizacji mocarstw

Siergiej Ławrow / Fot. Presidential Press and Information Office, Wikimedia Commons

Sytuacja na świecie pozostaje napięta na skutek działań „historycznego Zachodu” – stwierdził rosyjski minister spraw zagranicznych.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!


Joanna Gocłowska – Bolek: Ameryka Południowa staje polem bitwy ekonomicznej między Chinami a USA

Prezydent Argentyny: należy wstrzymać sankcje wobec Wenezueli, Nikaragui i Kuby

Fot.: Gustavo Sánchez | Unsplash

Są one bardzo przewrotną metodą sankcji, nie przeciwko rządom, ale przeciwko narodom. Dlatego nie możemy nadal na to pozwala – powiedział Alberto Fernandez.

W przeglądzie najważniejszych wydarzeń w Ameryce Łacińskiej Zbigniew Dąbrowski mówi o szczycie CELAC, organizacji zrzeszającej państwa regionu, protestach w Peru oraz morderstwach dziennikarzy w Ameryce Południowej.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

Dąbrowski: Bolsonaro odciął się od sprawców powyborczych zamieszek

 

Brazylia: Inacio Lula da Silva chce zwiększyć pomoc dla najuboższych. Czy w budżecie wystarczy pieniędzy?

Protesty w Boliwii; plany brazylisjkiego prezydenta-elekta, wybory samorządowe w Brazylli. Komentuje Zbigniew Dąbrowski.

W Boliwii trwają protesty i rozruchy uliczne., największe w Santa Cruz, jednym z ważniejszych Obecnie w kraju rządzą lewicowi populiści.

Boliwijczycy domagają się przeprowadzenia spisu powszechnego w przyszłym roku. Prezydent obiecał że tak się stanie, potem jednak wycofał się i zapowiedział spis na 2024.

Rządy Luisa Arse nie odpowiadają wielu Boliwijczykom.

Protesty negatywnie wpływają na położenie boliwijskich przedsiębiorców, którzy nie mogą zarabiać.

W Brazylii, prezydent-elekt Luis Inacio Lula da Silva, zaczął serię spotkań z zagranicznymi przywódcami i członkami brazylijskiego Kongresu. Nowy-stary prezydent zapowiedział kontynuowanie programu Auxillio Brasil, który był jego sztandarowym projektem.

Planowane jest zwiększenie pomocy dla najuboższych do poziomu 600 reali ( 118 dolarów). Prezydent Lula szuka możliwości podwyższenia konstytucyjnego limitu wydatków.

Zbigniew Dąbrowski zwraca uwagę, że upowszechnienie w Unii Europejskiej samochodów elektrycznych zaszkodzi ubogim krajom latynoamerykańskim, w których wydobywa się lit.

W Nikaragui odbyły się wybory samorządowe. Oficjalne dane mówią o 55% frekwencji, jednak w rzeczywistości społeczeństwo zdecydowało się na bojkot.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

A.W.K.

Grzechy i grzeszki „Wielkiego Brata” Ameryki Łacińskiej

Stany Zjednoczone Ameryki są uważane za Wielkiego Brata Ameryki Łacińskiej. Jak wyglądały te relacje na przestrzeni dziejów i dlaczego Latynosi nienawidzą i kochają swojego Wielkiego Brata z północy?

Stany Zjednoczone Ameryki: „Wielki Brat” Ameryki Łacińskiej, wywołujący u Latynosów skrajne emocje. jedni go szczerzez nienawidzą, inni kochają, jeszcze inni uważają za zło konieczne, zaś inni z kolei za lek na problemy ekonomiczne.

Z pewnością każda z tych opinii ma swoje uzasadnienie. Strategia Stanów Zjednoczonych wobec swojego latynoskiego sąsiada z południa była prosta. Już w XIX wieku takie narodziły się doktryny polityczne, zakładające hegemonię Wielkiego Brata w obydwu Amerykach. Za teorią szły działania. W połowie XIX wieku Stany Zjednoczone wzbogaciły się terytorialnie kosztem swojego meksykańskiego sąsiada. Kolejne dekady to z kolei coraz większe wpływy polityczne, ekonomiczne i wojskowe USA w Ameryce Łacińskiej. Ich kulminacją było powstanie tzw. „republik bananowych” oraz liczne zamachy wojskowe w celu obalenia demokratycznie wybranych rządów, które nie chciały realizować polityki północnoamerykańskiego mentora.

Mimo to na przestrzeni dekad doszło do zmian: zarówno politycznych, jak i społecznych i ekonomicznych. I to zarówno w Ameryce Łacińskiej, jak i samych Stanach Zjednoczonych. Te ostatnie stały się tyglem etnicznym, w którym Latynosi odgrywają coraz większą rolę. Z kolei za największych antyamerykanistów uważani są szefowie niedemokratycznych reżimów populistyczno-lewicowych tzw. „postępowców”.

W najbliższym wydaniu República Latina opowiemy o tym, jak przez ostatnie dwa stulecia Stany Zjednoczone budowały swoje zaplecze w Ameryce Łacińskiej. Opowiemy o wpływach CIA i walce z rzekomym komunizmem oraz o Szkole Ameryk, w której uczono torturowania politycznych wrogów. Także o budowie neoliberalnego państwa w czasie dyktatury Augusto Pinocheta. O powstaniu Panamy, budowie Kanału Panamskiego i podboju hiszpańskojęzycznych Karaibów. Spróbujemy również sprawdzić, czy oskarżenia o „amerykański imperiaizm” są prawdziwe.

To wszystko już dziś o godz. 22H00!

Zbigniew Dąbrowski: Gustavo Petro jest kandydatem mocno konserwatywnym. Wielu obawia się jego wyboru

Szczyt Obu Ameryk oraz wybory w Kolumbii i Brazylii. Prowadzący audycji „Republica Latina” z wieściami z Ameryki Łacińskiej.

6-10 czerwca ma się odbyć Szczyt Obu Ameryk. We wtorek szef dyplomacji USA Antony Blinken stwierdził, że

Należy unikać podziału na bloki prawicowe i lewicowe, liberalne i konserwatywne, a zamiast tego skupić się na tym, co naprawdę łączy nas jako demokracje.

Zbigniew Dąbrowski zauważa, że na szczyt nie zostali zaproszeni przedstawiciele trzech amerykańskich rządów: Kuby, Nikaragui i Wenezueli. Wynika to z niedemokratycznego charakteru tych reżimów.

Zbigniew Dąbrowski: w Meksyku powstała parlamentarna grupa przyjaźni z Rosją

Prowadzący audycji „Republica Latina” mówi o wyborach w Kolumbii, w których kandyduje były partyzant Gustavo Petro. Już teraz mówi, że jedna kadencja, to za mało, żeby zrealizował swój program. Zauważa, że większości krajów Ameryki Łacińskiej prezydent rządzi tylko jedną kadencję.

Dla poszanowania demokracji i również tego, że potrzebne są zmiany, jedna osoba po prostu nie powinna rządzić zbyt wiele.

Zgodnie z kolumbijską konstytucją prezydentowi przysługuje tylko jedna kadencja. Jak wskazuje rozmówca Jaśminy Nowak, nie są to jedyne kontrowersje związane z tym kandydatem.

Gustavo Petro jest kandydatem mocno konserwatywnym. Wielu obawia się jego wyboru.

Zdaniem radnego miasta Bogoty Humberto Amína, skutkiem wyboru Petro na byłby odpływ biznesmenów z kraju.

Jego zdaniem Gustavo Petro reprezentuje komunizm Kuby, Wenezueli i Nikaragui.

Dąbrowski stwierdza, że nie zgadza się z demonizowaniem Petro.

Wybory prezydenckie odbywają się także w Brazylii. Były prezydent Luiz Inácio Lula da Silva otrzymał we wtorek poparcie partii Solidarność dla swojej kandydatury w październikowych wyborach w Brazylii, w których obecny prezydent Jair Bolsonaro będzie próbował odnowić swój mandat. Lula da Silva może liczyć na poparcie ugrupowań postępowych, socjalistycznych i komunistycznych.

A.P.

Latynoamerykańskie „echa” rosyjskiej inwazji na Ukrainę

Linha Paraná, Prudentópolis (PR/BR); Otávio Nogueira/flickr.com/CC BY 2.0

W dzisiejszym wydaniu República Latina opowiemy o konsekwencjach rosyjskiej inwazji na Ukrainę dla Ameryki Łacińskiej oraz o rosyjskich wpływach w regionie.

Czy inwazja Rosji na Ukrainę może mieć jakieś skutki dla Ameryki Łacińskiej? Teoretycznie nie: w końcu mówimy o dwóch odległych od siebie częściach świata. Praktycznie jednak współczesny świat jest na tyle ze sobą powiązany, że z pewnością o pewnych echach ostatnich wydarzeń możemy mówić.

Choć na pierwszy rzut oka obydwa wschodnioeuropejskie państwa mają niewiele wspólnego z Ameryką Łacińską, w rzeczywistości jednak możemy mówić o wzajemnych powiązaniach obydwu części świata. Przede wszystkim mowa tu o powiązanich politycznych i gospodarczych. Kraje Ameryki Łacińskiej są importerami produktów z Rosji, jak również i Ukrainy. Ponadto Rosja (wcześniej jako Związek Radziecki) od dekad buduje swoje wpływy polityczne i gospodarcze na terenie Ameryki Łacińskiej. Należy również wspomnieć o powiązaniach historycznych w osobach laynoamerykańskich potomków wschodnioeuropejskich emigrantów.

Inwazja Rosji na Ukrainę spotkała się z potępieniem ze strony większości przywódców państw latynoamerykańskich. Co więcej, dotychczasowi sojusznicy Rosji w zasadzie nie wypowiedzieli się na jej temat, ani nie wyrazili swojego poparcia. Uważa się bowiem, że kraje takie, jak Kuba, Nikaragua, czy Wenezuela mogą oberwać rykoszetem za swoją dotychczasową szeroką współpracę z Rosją.

O historycznych i współczesnych więziach łączących obydwa wschodnioeuropejskie kraje z Ameryką Łacińską opowiemy w dzisiejszym wydaniu República Latina. Już o godz. 22H00.

UWAGA! Ponieważ obecne wydarzenia na Ukrainie mają zdecydowany priorytet, audycja może zostać przerwana, lub odwołana.