Rozmowa z Józefem Skrzekiem w programie Muzyczne IQ. „Non Omnis Moriar” czyli pierwszy z trzech premierowych albumów Józefa Skrzeka zaplanowanych na 2025 rok to poruszające dzieło o życiu i śmierci. Kameralne formy na organy piszczałkowe, fortepian i syntezator Mooga obok monumentalnych partii chóralnych. Dźwiękowe studium smutku i radości. Doświadczenie Józefa Skrzeka w opowiadaniu historii muzyką jest wielkie – już na „Pamiętniku Karoliny”, solowym debiucie z 1978 roku, starał się dźwiękami naszkicować przeróżne aspekty życia dwuletniej dziewczynki. Bohaterem „Non Omnis Moriar” jest Max – młody człowiek, którego choroba przedwcześnie zabrała z tego świata. Dzięki inicjatywie jego ojca i twórczej kreatywności Józefa Skrzeka mógł powstać dla Maxa pomnik z jednego z najtrwalszych budulców tego świata: Muzyki.
Rozmowa z Józefem Skrzekiem w audycji Muzyczne IQ. Artysta opowiedział o najnowszym wydawnictwie muzycznym, dwupłytowym albumie poświęconym pamięci Aliny Skrzek. Żona towarzyszyła w jego artystycznej drodze od 1980 roku. Wzruszający wywiad o najpiękniejszej wędrówce jaka spotyka czlowieka. To droga zbudowana na milosći, której nie da się kontrolować. Zapraszam do odsłuchu. Radek Ruciński.
„W koncertowej historii Józefa Skrzeka były występy ważne i znaczące. Festiwal w Roskilde, koncerty w Kościele Św. Krzyża w czasie stanu wojennego, pierwsze spotkania z kosmosem w Plantetarium Śląskim…Józef zwiedził cały świat, prezentując swoją muzykę w najróżniejszych odsłonach. „Odyseja Miłości” wśród tych ważnych koncertów zajmuje pierwsze miejsce.” tekst Michała Wilczyńskiego z wkładki do płyty.
23 lutego 2019 roku, na antenie WNET doszło do niezwykłego wydarzenia radiowego. Przez całą dobę trwał „Dzień wspomnień o Czesławie Niemenie, w 80. rocznicę Jego urodzin”. Przeżyjmy to jeszcze raz.
Przed dwoma laty moim głównym gościem naszych radiowych, WNETowych wspomnień o autorze „Bema pamięci żałobnego rapsodu” i całej legendanej płyty „Enigmatic” była Maria Gutowska, pierworodna córka Czesława Niemena.
Maria Gutowska, córka Czesława Niemena. For. archiwum Marii Gutowskiej.
Rozmowa z panią Marią była dla mnie przeżyciem niezwykłym. To pełna ciepła i tęsknoty, nostalgiczna i bardzo szczera rozmowa o największym twórcy muzycznym, jakiego nasza ziemia wydała.
Talent Czesława Wydrzyckiego, późniejszego Czesława Niemena, nie miałby takiego bodźca do rozwoju, gdyby nie wyjechał we właściwym czasie do Polski.
Potwierdziły to dwa powroty Czesława Niemena do Wasiliszek, najpierw w roku 1976 i potem w 1979.
Tutaj do wysłuchania rozmowa z Marią Gutowską, córką Czesława Niemena, gdy świętowaliśmy na antenie Radia WNET Jego 80. rocznicę urodzin Artysty:
Pani Maria powiedziała, że Czesław Niemen tęsknił za swoimi Starymi Wasiliszkami, arkadią dzieciństwa i młodości:
„Zdecydowana decyzja Czesława Wydrzyckiego o szukaniu ojczyzny, skoro ona nie wraca na swoje dawne tereny, wypaliła w nim ślad na resztę życia. Tęsknotę za krainą dzieciństwa w jego twórczości muzycznej i w poezji słychać już było zawsze. Każda myśl warta wyśpiewania, oglądana była przez czas przeszły, zaszczepione wartości domu rodzinnego – wartości szlachetnego, prostego życia, grobów przodków, smętek straty cennego, pierwotnego daru, który jednocześnie dał mu wolność tworzenia i stworzył prekursora nowych nurtów w polskiej muzyce. „
W marcowym wydaniu miesięcznika „Kurier Wnet”, z roku 2019 znalazł się wywiad specjalny z panią Marią Gutowską, którego autorem był nasz redakcyjny kolega Sławomir Orwat.
Józef Skrzek, legendarni i wciąż twórczy współzałożyciel grupy SBB.
W kolejnym niezwykłym zakątku wspomnień o wielkim Czesławie Niemenie, opowiadania i anegdoty Józefa Skrzeka, jednego z naszych najważniejszych muzyków i kreatorów dźwięku ostatnich pięćdziesięciu lat.
Tutaj do wysłuchania rozmowa z Józefem Skrzekiem:
Józef Skrzek, w latach 1972-1973, właśnie z Czesławem Niemenem i innymi muzykami, pod nazwą Grupa Niemen, nagrali albumy: „Strange Is This World”(1972), „Ode to Venus”(1973), oraz „Niemen Vol. 1” i „Niemen Vol. 2” (oba albumy później w reedycji kompatowej zebrano, jako krążek „Marionetki”) (1973).
Zdjęcia Czesława Niemena, wykonane w Wasiliszkach Starych w roku 1979, ze zbiorów pani Marii Gutowskiej, z jej zgodą na publikacje w materiałach Radia WNET, związanych z programami specjalnymi „Wspomnienie Czesława Niemena w 80. rocznicę Jego urodzin”.
Autorką fotogramu Czesława Niemena (profil w kapeluszu) jest pani Małgorzata Niemen.
Czym jest drabinka komercyjno-popularna? W czym leży niezwykłość orkiestry Campanelli i jak się koncertuje z ludźmi, z którymi gra się pierwszy raz w życiu? Opowiada perkusista Jacek Pelc.
Ja często mam takie przypadki, że gram i często nagrywam płyty z koncertów z ludźmi, z którymi gram pierwszy raz w życiu. Z Józkiem Skrzekiem grałem pierwszy raz w życiu. Józek żyje w świecie keyboardów, ja w świecie perkusji. Było mi bardzo przyjemnie zaprezentować akustyczny instrument na typowo elektronicznej imprezie.
Jacek Pelc opowiada o współpracy z innymi muzykami, którą sobie bardzo ceni.
To jest znakomita inicjatywa, wymagająca tytanicznej pracy, dla której jestem pełen uznania, ponieważ mamy tu do czynienia z dziećmi, które nie są profesjonalnymi muzykami. Tym bardziej Panu Adamowi i pani Ani należą się słowa najwyższego uznania, że takie efekty potrafią osiągnąć z tymi muzykami.
Muzyk jest zachwycony osiągnięciami orkiestry „Campanella”, o której mówimy, w dzisiejszym Poranku. Jak mówi, „wszelkie drzwi stoją otworem przed »Campanellą«”.
Nawet stacje jazzowe, stacje profilowane, nie mówiąc już o rozgłośniach komercyjnych, stosują drabinkę komercyjno-popularną.
Pelc mówi też o problemie, jakim jest brak promocji polskiej muzyki m.in. jazzowej w rozgłośniach radiowych. Jak mówi nasz gość, nawet rozgłośnie profilowane dokonują takiej selekcji muzycznej, iż utwór instrumentalny, bez wokalu, zostaje odtwarzany o porach, w których słuchalność jest nikła.
