Mariusz Kamiński i Ihor Kłymenko we Lwowie / Fot. Aleksander Kuśnierz
W audycji również m.in. kolejna korespondencja Wojciecha Jankowskiego z Kramatorska.
Artur Żak relacjonuje spotkanie ministrów spraw wewnętrznych Polski i Ukrainy: Mariusza Kamińskiego i Ihora Kłymenko. Strony omówiły dalsze polskie wsparcie dla Ukrainy, która walczy z rosyjskim agresorem. Następnie odbyła się uroczystość przekazania 7 radiowozów, które z inicjatywy Konsulatu Generalnego RP we Lwowie Polska Policja podarowała ukraińskiej Policji Patrolowej w obwodzie lwowskim. W spotkaniu uczestniczyli również wiceminister Bartosz Grodecki, gen. insp. Jarosław Szymczyk – komendant główny Policji oraz gen. dyw. SG Tomasz Praga – komendant główny Straży Granicznej.
Wojciech Jankowski mówi o aktualnej sytuacji w Kramatorsku. Odwiedził w czwartek kolejne miejsce, w którym udzielana jest pomoc humanitarna. W kramatorskich trolejbusach można usłyszeć komunikaty zachęcające do wstąpienia do Sił Zbrojnych Ukrainy.
Olga Siemaszko 0 niedzielnym ataku na rosyjski samolot wojskowy stacjonujący na lotnisku pod Mińskiem.
Zniszczenia wojenne w Kramatorsku, Fot. Wojciech Jankowski, Radio Wnet
Do roli miasta będącego głównym punktem obrony ukraińskiej przygotowuje się Kramatorsk, gdzie aktualnie przebywa korespondent Radia Wnet Wojciech Jankowski.
Wojciech Jankowski w przyfrontowym Kramatorsku rozmawia z prezes Fundacji DobrWalerią Komarnycką na temat sytuacji w mieście i potrzeb miejscowej ludności. Jak informuje gość Radia Wnet:
Waleria Komarnycka, prezes Fundacji Dobroczynnej 'Dobryj Ruch”. Fot. Wojciech Jankowski, Radio Wnet
W ocenie naszego korespondenta nie należy się już spodziewać szerzej zakrojonych działań militarnych w rejonie Bachmutu, mogą się one okazać niemożliwe z powodu roztopów. Jest to prognoza zbieżna z informacjami brytyjskiego wywiadu. Bachmut został już zamknięty dla dziennikarzy i wolontariuszy.
Dmytro Antoniuk komentuje doniesienia o stratach rosyjskich na Ukrainie. Jak wskazuje, śmierć 150 tys. żołnierzy świadczy o tym, że Putin i jego podwładni zupełnie nie dbają o ludzkie życie, a rozmiary strat przewyższają wszystkie inne wojny prowadzone przez Rosję.
Obawiam się niestety, że zginęło też ponad 100 tys. żołnierzy ukraińskich.
Korespondent zaprasza również na otwarcie wystawy „Jestem Polakiem – obywatelem Ukrainy” poświęconą poległych w wyniku rosyjskiej agresji na Ukrainę jej mieszkańców mających polskie korzenie. Wystawa będzie miała miejsce w Sejmie RP, a Dmytro Antoniuk jest autorem opisów do prezentowanych na niej zdjęć.
Gościem audycja była Karolina Baca-Pogorzelska, która dzień wcześniej wjechała na kilka godzin do Bachmutu, do którego prowadzi już tylko jedna droga.
Karolina Baca-Pogorzelska (tygodnik Wprost) mówił o niezdecydowaniu i trudnej do wytłumaczenia postawy mieszkańców Bachmutu. Szacuje się, że około 6 tysięcy ludzi pozostaje w mieście. Wiele osób mieszka w piwnicy, ale nie chcą opuścić miasta. Nasz gość mówił o sześcioletniej dziewczynce, której rodzice nie zgodzili się na ewakuację. Ich dziecko zmarło na zawał serca!
Kolejną niezrozumiała historią, była odmowa rodzina, która uprzednio zgodziła się na ewakuację:
Przyjeżdżają [żołnierze – red.], a tam impreza w najlepsze trwa. Pijana rodzina cała, bo samogon jednak na wojnie potrafią sobie znaleźć. Ewakuować się nie potrafią, ale to potrafią zrobić. I mówią, że oni jednak zmienili zdanie. Oni się nie ewakuują. Stracony czas. Żołnierze narażeni ich na niebezpieczeństwo mogli w tym robić, w tym momencie robić zupełnie inne rzeczy, być bardziej przydatni w innym miejscu.
Artur Żak ze Lwowa omówił wydarzenia z ostatniej doby.
Wojciech Jankowski, który nadawał z Kramatorska, powiedział, że tuż przed audycją było uderzenie w to miasto. Ucierpiał dom mieszkalny.
Bachmut. Zniszczenia spowodowanie rosyjskim ostrzałem w lipcu 2022 r. Fot. Paweł Bobołowicz
Część cywili chce zostać w Bachmucie i przeczekać ten najgorszy czas. Żołnierze ukraińscy walczący w regionie przez wszystkie przypadki odmieniają słowo „czołgi” – mówi korespondent.
Po krwawych wydarzeniach 18 lutego 2014 roku w Kijowie, po spaleniu głównej siedziby majdanowej rewolucji – budynku Profspiłek dzień 20 lutego miał być dniem rozejmu.
Jednak od rana kijowskim Majdanem Niepodległości wstrząsały eksplozje granatów i wtórowały dźwięki wystrzałów. Pomimo użycia przez funkcjonariuszy ostrej amunicji majdanowcy wyparli Berkut i wojska wewnętrzne z terenu Majdanu i górującego nad nim Pałacu Październikowego (to ohydna nazwa dawnego Instytutu Panien Szlachetnie Urodzonych). Walki toczyły się w głębi ulicy Instytuckiej zbliżając się do rządowego kwartału. Od strzałów funkcjonariuszy reżimu Janukowycza padali kolejni ukraińscy rewolucjoniści, ale zastępowali ich nowi, często dopiero co przybyli buntownicy z całej Ukrainy. W tych ciężkich chwilach wydawało się, że to ostatni akt ukraińskiego buntu, rewolucji, a może właściwie powstania. Powstania, bo przecież od początku tak zwanego Euromajdanu, a potem Rewolucji Godności chodziło o uniezależnienie się Ukrainy od Moskwy, zrzucenie jarzma trzymającego Ukrainę w rosyjskiej strefie wpływów.
Wymarzona przez Ukraińców integracja europejska miała być remedium na postępujące uzależnienie od Kremla, wciąganie do rosyjskiej Unii Celnej. Miała pozwolić na pozbycie się posowieckich złogów, korupcji, bandytyzmu i moskalskiego namiestnika i reżimu, którym był Janukowycz i jego otoczenie.
Rewolucja była budowana w oparciu o przekonanie, że Ukraińcy nie są moskalami, że z Putinem nic ich nie łączy. Ukraińskie patriotyczne elity miały już wtedy głęboka świadomość, że Putin rozpoczął wojnę, w której będzie pochłaniać kolejne kraje i że można się temu przeciwstawić tylko siłą.
Krew przelana w Kijowie na Instytuckiej 20 lutego 2014 roku tylko umocniła Ukraińców. Gdy rozlegały się wystrzały nie zamknęli się w swoich domach, lecz milionami wyszli na ulice Kijowa i ukraińskich miast z potężnym głosem „Bohaterowie nie umierają” i „Bando precz”. Ucieczką musiał się ratować Janukowycz i jego zwolennicy. Rosyjski plan politycznego podporządkowania Ukrainy w tym momencie runął. Nie pomogło nawet straszenie ukraińskich opozycjonistów przez Radka Sikorskiego, że muszą podpisać porozumienie z Janukowyczem, bo inaczej zginą.
Lecz gdy 20 lutego 2014 roku reżim Janukowycza faktycznie padał, na Krym wjeżdżały już pierwsze nieoznakowane oddziały rosyjskich żołnierzy. Putin rozumiejąc, że jego ludzie w Kijowie przegrywają, rozpoczął realizację alternatywnego scenariusza: Ukrainę należy zająć siłą. Scenariusz ten kontynuował atakiem na Donbas. Przez długi czas jednak czynił to skrycie, a jego informacyjna maszyna rozpowszechniała kłamstwa o bratobójstwie, wewnętrznych zamieszkach, wojnie domowej. W rzeczywistości doszło już do otwartej rosyjskiej interwencji.
Data 20 lutego 2014 roku jako początek operacji rosyjskich wojsk znalazła się na rosyjskim medalu „Za przywrócenie Krymu”, który został ustanowiony 21 marca 2014 roku przez kremlowskie ministerstwo obrony. Wzór medalu opracowano na podstawie sowieckiego medalu z 1944 roku, który wtedy był przyznawany tym, którzy brali udział w wypieraniu z Krymu Niemców.
Putin teraz medalem nagradzał swoich żołdaków, propagandystów, politruków i ukraińskich zdrajców, którzy pomogli opanować półwysep. Zdobycie Krymu stało się kluczem do rozpoczęcia wojny, która 9 lat trawi ukraińskie ziemie i niszczy ukraiński naród. Nie rok, lecz dziewięć lat!
Wielokrotnie za rosyjską propagandą powtarza się, że Rosja wojną zareagowała na ukraińską rewolucję, że broniła w ten sposób rosyjskojęzyczny Donbas i Krym przed nacjonalistami z zachodniej Ukrainy.
W rzeczywistości to rewolucja na Majdanie była aktem desperackiej obrony ukraińskiego społeczeństwa obywatelskiego przed postępującą moskalizacją ich kraju. Nie rozumieli tego zachodni negocjatorzy, pośrednicy, którzy często ukraińskie powstanie i późniejszą próbę odbudowy państwa sprowadzali do kwestii językowych, społecznych, socjalnych i walk o władzę.
Nie widzieli, albo nie chcieli widzieć rosyjskich wpływów, pieniędzy, „konsultantów”, a z czasem i rosyjskiego wojska. A Ukraińcom próbowali często wyrwać broń z ręki. Ostatecznie otworzyło to drogę Putinowi do pełnoskalowej inwazji na Ukrainę 24 lutego ub.r..
