Tag: aneksja krymu

Wróć na Wnet.fm

Estonia jedyna w NATO, bez ratyfikowanego traktatu granicznego z Rosją. Pieskow: Żądania Estonii są nie do przyjęcia

Data publikacji:

W środę rzecznik prezydenta Rosji Dmitrij Pieskow oświadczył, że Rosja uważa żądania terytorialne Estonii za nie do przyjęcia. Oba kraje dzieli spór o terytoria Estonii przyłączone do Rosji w 1944 r.

We wtorek Urmas Reinsalu, minister spraw zagranicznych Estonii, powiedział,  że nie widzi perspektyw ratyfikowania z Rosją traktatu granicznego ze względu na rozbieżności dotyczące układu z Tartu. Wcześniej o terytoriach, których Rosja nie zwróciła Estonii, wspomniał wicepremier i minister spraw wewnętrznych Mart Helme.  W podobnym tonie wypowiedział się też Henn Põlluaas, szef estońskiego parlamentu. Uznał on, że rosyjska aneksja estońskich terytoriów niczym nie różni się od okupacji i aneksji Krymu i że Estonia nie ma roszczeń terytorialnych wobec Rosji, ale chce, aby powróciły do niej „jej terytoria”.

Chodzi o tereny, które traktat pokojowy z Tartu kończący wojnę estońsko-bolszewicką przyznawał Estonii, a które po 1944 r. nie znalazły się w granicach Estońskiej SRR. Obecna granica przebiega według linii dzielącej republiki radzieckie, a nie według układu z Tartu. Rosja stoi na stanowisku, że układ z Tartu utracił ważność po wejściu Estonii w skład ZSRR. Wtedy to ziemie na wschodnim brzegu Narwy i w rejonie peczorskim w obwodzie pskowskim, przypadły Sowietom.

 Nieuznanie układu pokojowego z Tartu tak naprawdę oznacza nieuznanie Republiki Estońskiej. Jest on aktem urodzenia naszego państwa i jedną z najważniejszych podstaw naszej państwowości.

W ten sposób rosyjskie stanowisko skomentował na Facebooku Henn Põlluaas. W 2012 roku na żądanie Rosji do traktatów granicznych dodano zapis o braku wzajemnych roszczeń terytorialnych. Nie został on ratyfikowany przez trwający spór.

Wróć na Wnet.fm

Bobołowicz: Dla Rosjan przedwojenne sowieckie bunkry mają nadal wartość militarną

Data publikacji:

Jak wyglądały polskie i sowieckie umocnienia po obu stronach przedwojennej granicy? Czym się wyróżnia bunkier w Korosteniu? Paweł Bobołowicz kontynuuje ukraiński zwiad WNET.

Paweł Bobołowicz jest w Korosteniu, gdzie w latach 1931-38 zbudowany został bunkier stanowiący część sowieckich umocnień na granicy z II RP.

Żołnierze walecznie bronili tych bunkrów.

Korespondent wspomina swoją niedawną wizytę po polskiej stronie przedwojennej granicy, gdzie mógł się przyjrzeć umocnieniom polskim w miejscowościach Tynne i Sarny. Opowiada o bohaterskiej walce oddziałów KOP dowodzonych przez ppor. Jana Bołbotta, które stawiały czoło sowieckiej agresji we wrześniu 1939 r., choć były nieliczne i pozbawione części uzbrojenia.

Sowieci mieli obsesję związaną z atakiem polskiej kawalerii.

Sergiej Heramijowicz oprowadzał dziennikarza po teraz muzealnym, a niegdyś wojskowym obiekcie. Wejścia do bunkru strzegły drzwi, które miały chronić przed szturmem lub atakami gazowymi. Dla ochrony przed gazem stworzono specjalny korytarz, gdzie żołnierze nim trafieni mogli się zdezynfekować. Przewodnik zwrócił uwagę na rozwinięty system kanalizacyjny bunkru. Obiekt zachował się w dobrym stanie, gdyż kiedy Niemcy zajęli te ziemie, to zamurowali drzwi do niego.

Nie daj, żeby znowu pojawili się na tych terenach, bo każdy obiekt muzealny ma dla nich nadal wartość militarną.

Do niedawna bunkier był jedną z dwóch wyjątkowych atrakcji muzealnych na Ukrainie, będących dawniej tajnymi obiektami wojskowymi. Obecnie jest jedynym, gdyż stocznia remontowa dla atomowych okrętów podwodnych w Bałakławie na Krymie, po przyłączeniu Półwyspu do Federacji Rosyjskiej, na powrót stała się obiektem tajnym. Jak komentuje Bobołowicz, fakt, że obecnie Rosjanie nie chcą wydać Ukraińcom planów bunkra w Korosteniu, świadczy o tym, że również ten obiekt traktują jako tajny.

Korosteń jest znany z funkcjonującej tutaj przez lata fabryki porcelany.

Odpowiadając na pytanie o różnice między polską a sowiecką stroną przedwojennej granicy, korespondent stwierdza, że przez lata się one w znacznej mierze zatarły. Jeśli jednak pogrzebać trochę głębiej można znaleźć tu dziedzictwo I Rzeczypospolitej, czego przykładem jest znana w czasach sowieckich fabryka porcelany w Korosteniu, która założona została jeszcze przed rozbiorami.

Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!

A.P.