Dr Tomasz Żukowski / Fot. Konrad Tomaszewski, Radio Wnet
Roman Gierych jest na listach KO tylko wirtualnie, trudno więc mówić o ewentualnych zyskach z jego obecności – mówi socjolog.
Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!
Tomasz Sakiewicz: Roman Giertych może mieć niebezpieczną wiedzę na temat PO i jej lidera
W audycji ponadto m.in. o planowanej inauguracji rejsów z Polski do USA samolotami Airbus A330. Loty będą obsługiwane przez Polskie Linie Lotnicze LOT.
Iza Lech o planach budowy nowej rezydencji premiera Kanady Justina Trudeau. Wedle oficjalnych komunikatów, obecna jest w stanie uniemożliwiającym dalsze zamieszkiwanie.
Adrian Grałek o ogłoszonych przez prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego „jedynkach” na listach wyborczych, epidemii legionelli oraz naradzie przedstawicieli najwyższych władz państwowych w związku z sytuacją na granicy z Białorusią.
Sławomir Budzik o narastającym kryzysie migracyjnym w Ilinois i planowanym rozpoczęciu lotów samolotów Airbus A330 w barwach PLL LOT z Polski do USA. Ponadto o historii Marii Angeliki Gonzalez, która odnalazła swojego zaginionego syna po 42 latach.
Liliana Wiadrowska o wysokiej inflacji w Chorwacji. Ceny żywności rosną nawet w tempie 20% r/r oraz o kontrowersyjnym tańcu albańskiej piosenkarki z serbską flagą.
Ewa Jeneralczuk o skutkach huraganu który przeszedł przez Florydę. Żywioł ominął Tampę i nie przyniósł ofiar śmiertelnych, w dużej mierze dzięki roztropnej postawie mieszkańców.
Zbigniew Dąbrowski o kontrowersjach wokół polityki środowiskowej prezydenta Brazylii Inacio Luli da Silvy.
Ojciec Paweł Kosiński silnej postawie pro-life zwyciężczyni konkursu piękności w USA.
Wysłuchaj całej audycji już teraz!
Jarosław Sachajko / Fot. Konrad Tomaszewski, Radio Wnet
Posłowie wybierani w okręgach jednomandatowych nie będą myśleli w kategoriach interesu partyjnego – zapewnia poseł Kukiz’15.
Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!
Marek Kuchciński - szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów | fot.: Radio Wnet
Powołanie Komisji ds. badań wpływów rosyjskich oraz kandydaturę Romana Giertycha komentuje gość Poranka Wnet Marek Kuchciński, szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!
Dnia 30.08 sejm powołał skład komisji ds. badań wpływów rosyjskich. Wśród jej członków znaleźli się m.in. prof. Sławomir Cenckiewicz oraz prof. Andrzej Zybertowicz. Gość Poranka Wnet, Marek Kuchciński, podkreśla skalę zadań stojących przed nową komisją:
Wydaje mi się, że to jest jedna z najważniejszych kwestii – wyjaśnienie związków z Rosją na przestrzeni tych dziesiątków lat, jakie już są za nami.
Te uwikłania wielu polityków polskich w związki międzynarodowe, takie uzależniające Polskę czy osłabiające jej niezależny, suwerenny rozwój, wymagają wyjaśnienia i to jest jedno z najważniejszych zadań dla wszystkich władz państwowych.
Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów odnosi się również do ewentualnego powołania na świadka byłego premiera Donalda Tuska:
Mnie osobiście interesowałyby te związki i te wszystkie kontakty, jakie miał pan premier Tusk z Putinem i jego współpracownikami.
Pytany o brak przedstawicieli opozycji w składzie nowo powołanej komisji, Marek Kuchciński zdecydowanie krytykuje postawę oponentów politycznych:
To jest nie tylko godne ubolewania, ale wymaga najwyższej krytyki i najwyższego potępienia.
Zbyt wielu ludzi w Polsce zapomniało już, że przecież dopiero trzydzieści parę lat temu wywalczyliśmy suwerenność, niepodległość dzięki wielkiemu ruchowi Solidarności.
W kwestii startu Romana Giertycha z list Koalicji Obywatelskiej, Gość Poranka Wnet wyraża swój sceptycyzm co do powagi tej kandydatury:
Oceniam ten powrót dość humorystycznie. Widać wyraźnie, że jest to próba instrumentalnego wykorzystania człowieka, który zawsze był niekonwencjonalny, kontrowersyjny.
Marek Kuchciński wskazuje dokładny termin ogłoszenia list wyborczych Prawa i Sprawiedliwości do zbliżających się wyborów parlamentarnych. Jednocześnie wyraża przekonanie, że partia rządząca ma realne szanse na zdecydowane zwycięstwo:
O godzinie 14 będą ogłoszone jedynki na listach i następnie całe listy do sejmu.
Stawiamy na zwycięstwo, pracujemy, aby wygrać wybory i kontynuować zmiany. Ja uważam, że mamy ogromne szanse, aby te wybory wygrać, przekonać do siebie zdecydowaną większość Polaków.
Wiodący temat tego wydania „Kuriera” zawiera dodatek „A może Trójmorze”, o konsekwentnie rozwijanej, ambitnej, samodzielnej inicjatywie rozwoju przyłączonych do starej Unii państw środkowej Europy.
Ostatni wakacyjny świt. Mgła zasłania drugi brzeg jeziora. Z lasu dobiegają niemrawe, późnoletnie, a może już jesienne głosy ptaków. Niewiele mają sobie do powiedzenia. Pakowanie, sprzątanie i po dwustu kilometrach napis: Warszawa.
Udało mi się wyjechać. Wrzucić na dno szuflady telefon, a wraz z nim odciąć łączność z globalnym światem. Nie zaglądałem do portali informacyjnych, nie oglądałem telewizji, a nawet nie słuchałem Radia Wnet. Zamieniłem zgiełk świata na nadzwyczajne lektury, na które nigdy nie miałem czasu.
Podróż w głąb historii rozpocząłem od Pawła Jasienicy. Krótka książka o polskiej anarchii, a w niej data 7 lipca 1572 roku – dzień śmierci ostatniego z Jagiellonów, uznana przez autora za jeden z najgorszych dni w historii Rzeczpospolitej. Umiera ostatni przedstawiciel dynastii, nie pozostawiając żadnego prawa ani rozporządzenia co do przyszłych elekcji. Zaczyna się czas zmierzchu najwspanialszego (wtedy) kraju świata.
Po Jasienicy przyszedł Ferdynand Ossendowski i fascynująca podróż przez Syberię i Mongolię w czasach bolszewickiej zawieruchy, a także myśl o tym, jak mało wiemy o różnorodności syberyjskich ludów i mongolskich (w tamtych, przedkomunistycznych czasach) obyczajach. Z Mongolii skoczyłem do Lublina początku lat trzydziestych. A tam, dzięki Józefowi Łobodowskiemu, spędziłem czas z młodym polskim lewicowcem wśród robotników i żydowskiej inteligencji.
I znów wędrówka w czasie, tym razem bieg wsteczny i powrót do wojny polsko-bolszewickiej za sprawą mistrza Józefa Mackiewicza.
„Lewa wolna” – wielkie i dziś już bez znaczenia pytanie do Józefa Piłsudskiego: dlaczego, Marszałku, dwa razy darowałeś życie Leninowi i zgodziłeś się na traktat ryski?
I na koniec tej lektrówki (wędrówki dzięki lekturom) na parapecie okna w domu, w którym przez minutę byłem, zobaczyłem książkę Jana Polkowskiego „Ślady krwi”. A to już książka-lustro, w której widzimy nas samych i nasze czasy. Spotyka się w niej groteska, zbrodnia i najnowsza historia, opisane wspaniałym językiem. A ponieważ autor był rzecznikiem rządu premiera Jana Olszewskiego, to przy okazji lektury pojawiło się słynne pytanie z 4 czerwca 1992 roku, zadane przez Jana Olszewskiego w czasie jego ostatniego wystąpienia: Czyja będzie Polska?
I z tym pytaniem, i z tymi lekturami ruszymy w Polskę.
Od początku września aż do 15 października, od beatyfikacji Rodziny Ulmów do ogłoszenia wyników wyborów; od Przemyśla przez Kraków, Wrocław i Szczecin, aż do Białegostoku i Lublina. Mam nadzieję, że w Radiu Wnet i w następnym numerze „Kuriera WNET” uda nam się opowiedzieć o tym, w jakim momencie dziejowym jest dzisiaj Polska.
Będzie to nasza opowieść, w której nie zapomnimy, że jest wojna na Ukrainie, Bruksela i Waszyngton, i Pekin.
A w tym, wrześniowym numerze, nie zapominamy ani o przeszłości, ani o dniu dzisiejszym. Od Września 1939 przez Powstanie Warszawskie, którego dramat był przecież we wrześniu w pełnym toku, po kalendarium kolejnego miesiąca obecnego dramatu wojennego – na Ukrainie. Od niepokojącej sytuacji gospodarczej w Chinach po sytuację polityczną i medialną w Polsce przygotowującej się do wyborów.
Jednak wiodącym tematem tego wydania jest dodatek „A może Trójmorze”, o konsekwentnie rozwijanej, ambitnej, samodzielnej inicjatywie rozwoju zapóźnionych gospodarczo w stosunku do tzw. starej Unii państw, przyłączonych do niej po upadku bloku wschodniego.
Czas na ostatnią w tym roku kąpiel w jeziorze i rozmowę z rodziną Kaczek. Z za chmur wyjrzało słońce… dobrej lektury wrześniowego „Kuriera Wnet”!
Artykuł wstępny Krzysztofa Skowrońskiego, Redaktora Naczelnego „Kuriera WNET”, znajduje się na s. 2 wrześniowego „Kuriera WNET” nr 111/2023.
prof. Tomasz Grosse
Prof. Tomasz Grzegorz Grosse, politolog z Wydziału Politologicznego i Studiów Międzynarodowych UW, komentuje sytuację geopolityczną w Europie Środkowej.
Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!
Wraz z wyborami do Sejmu organizowane będzie referendum zawierające cztery pytania przedstawione niedawno przez Prawo i Sprawiedliwość. Gość Poranka Wnet uważa, że jest to instrument, który może pozwolić na umocnienie pozycji Polski wobec Unii Europejskiej:
Uważam że niezależnie od tego, czy nas to skonfliktuje z Brukselą, (…) jest to instrument, który pozwoli nam forsować swoje interesy.
Niestety istotny jest kontekst wyborczy referendum, który zaburza te wszystkie wątki. Większość wyborców uważa, że jest to licytacja między opozycją a rządem.
Pytany o powołanie komisji ds. badania wpływów rosyjskich, prof. Tomasz Grzegorz Grosse podkreśla, że jest ona potrzebna:
Dla Państwa i jego ciągłości działania jest ważne, żeby obnażyć meandry funkcjonowania polityki międzynarodowej, która mogła być niekorzystna z punktu widzenia narodowych interesów.
Ujawnienie pewnej prawdy o tych mechanizmach (…) jest istotny, dlatego że na przyszłość politycy mogą w związku z tym być bardziej ostrożni i bardziej mieć na uwadze dobro strategiczne kraju, a nie interesy partykularne, które bardzo często zresztą nie są naszymi interesami.
Gość Poranka Wnet odnosi się również do bieżącej sytuacji geopolitycznej w kontekście toczącej się drugi rok wojny na Ukrainie. Zwraca szczególnie uwagę na postępującą marginalizację i rozgrywkę amerykańsko-chińską:
Wszystko wskazuje na to, że konflikt na Ukrainie nie jest incydentalny i przejściowy, tylko (…) jest to raczej zmaganie długofalowe, część pewnego procesu długoletniego (…), zmian ładu geopolitycznego na świecie. Podstawową linią podziału jest konflikt sino-amerykański. W tym sensie ta wojna na Ukrainie może zostać określona jako proxy war zarówno dla Chińczyków, jak i poniekąd dla Amerykanów.
Pomysł Putina na rozgrywkę ukraińską polegał na tym, aby odzyskać wpływy w regionie i na świecie. Jednak jak się wydaje, Rosja jest jednym z tych krajów, które raczej tracą na tym konflikcie.
W tym kontekście wzrasta waga budowania mocniejszych relacji w Europie Środkowej:
Nie powinniśmy stać z boku, nie możemy być tylko polem gry dla mocarstw, musimy zatroszczyć się o własną przyszłość, wiedzieć czego chcemy.
Przemysław Czarnek: W tych wyborach walczymy o większość konstytucyjną i zwycięstwo w Senacie
Zygmunt Jan Rumel (1915-1943)
„Stykając się z wierszami Zygmunta Jana Rumla, nietrudno o wrażenie spotkania z fenomenem. Być może nawet otarcia o samotny geniusz liryczny”. To zdanie ze wstępu do tomiku poezji Zygmunta Rumla.
O zapomnianym poecie Zygmuncie Janie Rumlu z Bożeną Gorską, poetką i autorką książek m.in. o Zygmuncie Rumlu Krzemieńczanin i Rzeczpospolita Krzemieniecka o Liceum Krzemienieckim, i z prof. Karolem Samselem, poetą, literaturoznawcą i filozofem – rozmawia Konrad Mędrzecki.
Na śmierć poety
A kiedy go z wami nie będzie –
Usypcie mu kurhan stepowy –
Aby słyszał, jak burzan pieśń gędzie
I wiatr stepem przewala się płowy…
By mu miesiąc wstający z limanów
Oczy prószył kitajką czerwoną…
I kląskanie by słyszał bocianów,
Gdy piórami lotnymi wiatr chłoną…
Niech tam orły dziobami pieśń skraszą,
A teorban piosenką zakwili…
Bo o wolę on waszą i naszą
Śpiewał – zanim odpoczął w mogile…
Niech tam zmierzchy siniejąc rozgarną
Błękit nieba najczystszy i skromny –
Aby nocą wieczyście już czarną
Patrzył w wszechświat ponad nim ogromny!
(sierpień 1941)
Ósmego lipca 1943 roku zginął w potworny sposób torturowany i rozerwany końmi wspaniały poeta Wołynia, Zygmunt Jan Rumel. (…) Był absolwentem Liceum Krzemienieckiego, które skończył w 1935 roku. Wtedy zdał maturę.
Jeszcze na Wołyniu, i później też, redagował wydawane przez Stowarzyszenie Wychowanków Liceum Krzemienieckiego czasopismo „Droga Pracy”, gdzie przede wszystkim publikował artykuły dotyczące właśnie zagadnień społecznych, i drugie czasopismo, dwujęzyczne, „Młoda Wieś” – „Mołode Seło”. A poza tym właśnie w Różynie prowadził zajęcia. I tak to trwało do wybuchu wojny.
A w czasie okupacji, ponieważ już wcześniej doskonale poznał ten teren, włączył się oczywiście do walki jako porucznik Wojska Polskiego (…) W styczniu 1943 roku Kazimierz Banach mianował Zygmunta Jana Rumla komendantem okręgu 8 Batalionów Chłopskich. To był okręg wołyński.
Niestety Polacy byli tam w mniejszości, poza tym wielu Ukraińców pozostawało pod wpływem Ukraińskiej Powstańczej Armii, która po prostu dyktowała pewne warunki i część Ukraińców się temu podporządkowała. I stąd zaczęły się rzezie. (…)
Do tego trzeba było niestety przygotować grunt. Każda zbrodnia wymaga przygotowania. To samo dotyczyło Niemców. Ile czasu potrzebowali Niemcy…
BG: Niemcy przygotowywali się od 1933 roku.
Rumel był porucznikiem, delegatem Polskiego Państwa Podziemnego, kiedy to próbował porozumieć się z lokalnym kierownictwem UPA. 7 lipca 1943 roku – a już od lutego tego roku trwała akcja likwidowania Polaków – udał się do kierownictwa UPA, żeby odbyć tam naradę; zamierzali doprowadzić do ustania tej rzezi.
Pojechało ich tam trzech: Zygmunt Jan Rumel, jego adiutant Krzysztof Markiewicz, a wiózł ich Witold Dobrowolski. Wszyscy trzej pojechali bez obstawy, bez broni, ale w polskich mundurach. Może to było nierozsądne, ale człowiek szlachetny trochę inaczej postępuje niż ludzie bardzo rozsądni.
Może chodziło też o to, aczkolwiek nie planowali tego przecież, że zostaną zamordowani. Ale gdyby – a przecież o śmierć ocierali się na co dzień – gdyby to był ostatni ich wyjazd, chcieli wystąpić po rycersku i godnie, i dlatego byli w polskich mundurach.
Jest taka scena w filmie Wołyń Smarzowskiego, wstrząsająca scena…
BG: Ciekawe, że Smarzowski – nie śmiem twierdzić, że to stało się w jakiś sposób pod wpływem mojej książki – ale nazwał go Zygmuntem Krzemienieckim. Ale wiem od Krzesimira Dębskiego, że zanim Smarzowski przystąpił do realizacji tego filmu, zupełnie nie był wtajemniczony w ten temat, a wtedy Dębski przyniósł mu stos książek i powiedział: najpierw z tym się zapoznaj, a później przystąpisz do pracy. Może rzeczywiście dlatego ten bohater, jeden z wielu zresztą bohaterów epizodów w tym filmie, otrzymał nazwisko Krzemieniecki.
Ja ten film doceniam, ale on nie pozostawia żadnej nadziei, a ja zawsze szukam nadziei. Film może być drastyczny, ale mieć w sobie to jądro dobra, nadziei, a tego tutaj nie ma i pozostajemy tylko z zachwytem wobec poszczególnych scen. Ta na przykład scena została naprawdę wspaniale rozegrana…
BG: Ale jest straszliwa.
Tak, straszliwa. Tym bardziej, że ten Ukrainiec mówi, że docenia jego poezję i mówi o tym wierszu, który przytaczamy, Dwie matki: że zna świetny wiersz, wspaniały – a później następuje katastrofa.
Dwie matki
Dwie mi Matki-Ojczyzny hołubiły głowę –
Jedna grzebień bursztynu czesała we włos
Druga rafy porohów piorąc koralowe
Zawodziła na lirach dolę ślepą – los…
Jedna oczom tańczyła pasem złotolitym,
Czerep drugą obijał – pijany jak trzos –
Jedna boso garnęła smutek za błękitem –
Druga kurem jej piała buntowniczych kos
Dwie mnie Matki-Ojczyzny wyuczyły mowy –
W warkocz krwisty plecionej jagodami ros –
Bym się sercem przełamał bólem w dwie połowy –
By serce rozdwojone płakało jak głos…
(lipiec 1941)
(…) Żoną Zygmunta Jana Rumla była Kunegunda Anna z Wójcikiewiczów, 11 lat starsza od niego, czego zresztą zupełnie nie było widać. Była aktorką Teatru Reduta. Poznali się na domowym wieczorze poetyckim w 1941 roku w Warszawie. Na tymże wieczorze, kiedy ona usłyszała od Leopolda Staffa słowa: „Niech pani pilnuje tego chłopca, to będzie kiedyś wielki poeta”. Ale nie upilnowała.
To było w sierpniu 1941 roku, a już w październiku byli małżeństwem, bo w takim tempie to szło w czasach wojennych. I pani Anna Rumlowa, która tylko dwa lata była przecież jego żoną, nigdy już z nikim się nie związała. To był tak wspaniały, zupełnie wyjątkowy mąż, że wystarczył na całe życie.
I ona, jak również jej matka, zadbały o schedę po nim. W latach siedemdziesiątych Rumlowa nawiązała kontakt z Anną Kamieńską. I wtedy, w 1975, a później w 1978 roku, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza wydała tomik poezji Rumla. To, co wtedy było osiągalne dla nich. Tak że Rumel istnieje już w historii literatury, Tylko jakoś tak się na wiele lat zawieruszył. (…)
Karol Samsel: (…) Twórczość Rumla ma i korzenie, i obfite tradycje literackie. Tego musimy być świadomi. To jest coś, o co ja zawsze walczę w przypadku poetów tego autoramentu co Rumel czy Łańcucki – świadomości literackiej intertekstualności poetów szkoły krzemienieckiej. Mówiąc o intertekstualności, mam na myśli to, że każdy z nich – Rumel może w sposób szczególny – zanurzeni byli w świat tekstów, świat wpływów, lektur, ale nie tylko w to, co świadome, ale też to, co jest podprogowo inspiracją ich twórczości.
Dwa nazwiska z pewnością są zasadnicze. Jedno i drugie reprezentowane jest przez inne niż Rumel pokolenie: Leopold Staff i Jarosław Iwaszkiewicz. Bardzo ważny, nitscheański z ducha tom Leopolda Staffa, Sny o potędze, jest dla Rumla jednym z nadrzędnych tomów. W tym nitscheańskim duchu Rumel usiłuje rozpoznawać swoją rzeczywistość, ilustrować Wołyń, bo to też są pewne mistyczne krajobrazy Wołynia, przefiltrowane przez wrażliwość romantyczną i postromantyczną.
To znaczy obok figury pewnego nitscheańskiego podmiotu rodem ze Snów o potędze Staffa mamy również wrażliwość Słowackiego genezyjskiego. Ten genezyjski Słowacki, znany czytającej publiczności dwudziestolecia z tekstów takich jak Król Duch czy Genesis z Ducha, jest dla Rumla bardzo istotny i obrazuje nie tylko rzeczywistość przedstawioną, ale i rzeczywistość wyobrażoną, świat naokoło.
Bardzo istotną inspiracją pozostaje również Jarosław Iwaszkiewicz, którego debiutancki tom to Oktostychy, ale i późniejszy, Dionizje, są dla Rumla wytycznymi we jego własnym procesie twórczym. To może najbardziej widać w dedykowanym żonie słynnym, jednym z wymowniejszych wierszy w spuściźnie poetyckiej tego autora – Sawitri. To rys Iwaszkiewicza. Na to warto położyć nacisk.
Sawitri
(Żonie)
Może to tylko bogini biegła przetowłosa
a może się zachwiały koliste niebiosa?
Może tylko Sawitri – Sawitri promienna
stopą dotyka ziemi jak fala tajemna?
Nie – to drżenie kosmiczne za globem nad nami
nie – to czas wirujący wszystkimi czasami!
To spirala zagłady – plejada płomieni
szybuje gorejąca ponad kołem ziemi!
I na jądra galaktyk nawleka się włócznią!
nie – to bogini tylko – Sawitri przed jutrznią.
(1941)
Warto przypomnieć również o tym, że Zygmunt Rumel tworzy własną poetycką mitologię powstania styczniowego, że do mitu powstania styczniowego powraca w wielu wierszach, między innymi w wierszu Czachowski, poświęconym namiestnikowi powstania styczniowego, w wierszu Pogrzeb pięciu poległych, który w mojej ocenie stylizowany jest w dużym stopniu na rapsodykę Norwidowską. Mam oczywiście na myśli wiersz Bema pamięci żałobny rapsod Norwida.
Być może moje ucho jest przeczulone, bo jestem filologiem z profesji, ale te echa Norwida są bardzo wyczuwalne w twórczości Rumla. To jest też erudycyjna wiedza Norwida, znajomość wierszy takich te z cyklu Vademecum. Jest to świadectwem jego głębokiego wykształcenia, oczytania, także jako studenta warszawskiej polonistyki, i ma ogromne znaczenie w budowaniu czegoś, co nazwałbym intelektualną głębią wierszy Zygmunta Jana Rumla.
Cała rozmowa Konrada Mędrzeckiego z Bożeną Gorską, poetką i autorką książek m.in. o Zygmuncie Rumlu Krzemieńczanin i Rzeczpospolita Krzemieniecka o Liceum Krzemienieckim, i z prof. Karolem Samselem, poetą, literaturoznawcą i filozofem, pt. „Zygmunt Jan Rumel. Poeta, który zawieruszył się w historii literatury”, znajduje się na s. 36-37 sierpniowego „Kuriera WNET” nr 110/2023.
Marcin Wikło / Fot. Konrad Tomaszewski, Radio WNET
Prawo i Sprawiedliwość ostatnio prowadzi swoją kampanię bardzo rozsądnie, nie dając wciągnąć się w polaryzujące dyskusje – mówi dziennikarz tygodnika „Sieci”.
Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!
Marek Sawicki / Fot. Konrad Tomaszewski, Radio Wnet
Michał Kołodziejczak na listach Koalicji Obywatelskiej; antyukraińskie wypowiedzi kandydatki do Senatu wystawionej przez PSL. Komentuje były minister rolnictwa.
Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!
Dziambor: partie wolnościowe i wolnorynkowe mają dzisiaj duże pole do popisu
Piotr Dziadzio/Fot. Konrad Tomaszewski/Radio Wnet
Gościem Poranka Wnet jest Piotr Dziadzio, podsekretarz stanu, główny geolog kraju, pełnomocnik rządu ds. polityki surowcowej.
Wysłuchaj całej rozmowy już teraz!
Odnosząc się do kwestii nowelizacji ustawy o prawie geologicznym i górniczym, wiceminister Piotr Dziadzio zwraca uwagę, że ochrona złóż surowców w Polsce istnieje już od długiego czasu:
Ochrona złóż kopalin nie tylko w prawie geologicznym, ale w prawie dotyczącym ochrony środowiska, istnieje od de facto 40 lat. A tak sprecyzowana konkretnie jest w ustawie Prawo ochrony środowiska.
Gość Radia Wnet dodaje, że samorządy mają obowiązek uwzględniać położenie złóż surowców:
Jest to obligatoryjne zadanie samorządów polegające na tym, że złoża, wszystkie złoża, powinny być umieszczone w planie.
Piotr Dziadzio stwierdza, że zostaną zdefiniowane złoża strategiczne:
[Termin] „złoża strategiczne” jest po to wprowadzony, ażeby te złoża, które mają charakter strategiczny z punktu widzenia gospodarczego, energetycznego, były chronione, a nie zabudowane.
Gość Radia Wnet wskazał, że trwają prace nad ustaleniem listy gmin, na terenie których znajdują się złoża strategiczne określone w znowelizowanym prawie:
To jest bardzo złożony proces, żeby opracować najlepsze złoża, które mają największe wartości z punktu widzenia gospodarczego, jak i również z punktu widzenia strategicznego.
Komentując politykę energetyczną do roku 2040, wiceminister Dziadzio wskazuje na znaczenie węgla kamiennego:
Węgiel kamienny jest uwzględniony jako ten surowiec, który będzie eksploatowany i będzie surowcem, który podlega zabezpieczeniu i eksploatacji zgodnie z umową społeczną, która jest podpisana ze stroną społeczną, górniczą do 2049 roku.
