Kategoria: Święci

W dniu Zmartwychwstania Pańskiego po raz pierwszy publikuję pełne świadectwo pani Niny Materny, historię „wielkiego działania Boga w życiu zwykłych ludzi”. Pani Nina i pan Tadeusz wzięli ślub w 1998 roku. Zaraz po ślubie zapragnęli mieć potomstwo, jednak po pewnym czasie okazało się, że są niepłodni.

[related id=”13448″]Po kilkuletnim leczeniu małżeństwo usłyszało od lekarza, że medycyna nie jest w stanie im pomóc. Następnie za radą innego lekarza pani Nina poddała się zabiegowi, który miał na pół roku zwiększyć jej płodność. Jednak i to nie przyniosło upragnionego efektu: – To poczęcie, te wszystkie cierpienia związane z zabiegami zawierzałam Janowi Pawłowi II – wspominała pani Nina.

– W 2006 roku pani doktor dała nam skierowanie na in vitro. Powiedziała, że w naszym przypadku nie może już inaczej pomóc. Dla nas było to dosyć trudne doświadczenie, dlatego, że już wtedy wiedzieliśmy, że Kościół nie popiera in vitro. Nie rozumieliśmy dlaczego, ale na zasadzie posłuszeństwa Kościołowi stwierdziliśmy, że rezygnujemy z tej procedury – co wywołało smutek u lekarki, która szczerze chciała pomóc.

– Straciliśmy nadzieję, ale inni ludzie jej nie stracili i wytrwale się modlili. Sporym wydarzeniem był weekend majowy w 2007 roku, kiedy nasza ciocia w Krakowie, która jest siostrą służebniczką, powiedziała, że trzeba zamówić jeszcze jedną mszę świętą.

Msza odbyła się 18 maja 2007 roku, w rocznicę urodzin papieża Polaka: – Jakie było moje zdziwienie, kiedy 24 maja test ciążowy pokazał dwie kreski. W sposób całkowicie niemedyczny Pan Bóg dał nam dziecko – mówiła, choć nie wszystko układało się tak, jak by chcieli rodzice.

[related id=”13440″ side=”left”]- 26 maja znalazłam się w szpitalu z podejrzeniem zagrożenia ciąży. Jaki był szok, gdy ludzie powiedzieli mi, że jest to martwa ciąża i trzeba się przygotować do zabiegu usunięcia tego pustego jaja płodowego. Nie rozumiałam Pana Boga, nie wiedziałam, co się dzieje. Jednak stwierdziliśmy, że chcemy poczekać, że może USG jeszcze czegoś nie pokazało. Wyszliśmy ze szpitala na własne żądanie.

Po konsultacjach z innym lekarzem małżeństwo zdecydowało się na badanie Beta hCG: – Czekaliśmy na te wyniki, które okazały się pozytywne. Poczekaliśmy jeszcze około 10 dni i 12 czerwca badanie USG wykazało bicie malutkiego serca naszego syna, i że Maciuś ma 18 milimetrów.

Panią Ninę Materny miałem przyjemność poznać dzień przed dwunastą rocznicą śmierci św. Jana Pawła II.

Dlaczego nie adoptowali dziecka? Jaką rolę miała w tym św. Faustyna? Jak to się stało, że Maciek poszedł do wczesnej Komunii Świętej?

Zapraszam do wysłuchania rozmowy.

Jan urodził się w Reims 30 kwietnia 1651 r. w podupadłej rodzinie książęcej, jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. Po śmierci rodziców przerwał studia na paryskim uniwersytecie i w seminarium, aby zająć się rodziną. Po pewnym czasie kontynuował naukę. W wieku 27 lat przyjął święcenia kapłańskie. W trzy lata później na uniwersytecie w Reims zdobył doktorat z teologii.

Zaraz po święceniach otrzymał probostwo. Powierzono mu także kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem, prowadzonym przez Siostry od Dzieciątka Jezus (terezjanki). Jan postarał się w Rzymie o zatwierdzenie zgromadzenia zakonnego tych sióstr.

Bardzo bolał nad losem setek sierot, pozbawionych zupełnie pomocy materialnej i duchowej. Udzielał więc pomocy na swej plebanii, której część zamienił na internat. Następnie na użytek biednych dzieci oddał swój rodzinny pałac.

[related id=”11470″] Aby nie zaniedbywać obowiązków duszpasterskich, szukał ochotników do pomocy w pracy. Ochotnicy pod jego kierownictwem zajmowali się wychowaniem i kształceniem dzieci, a pobożne panie – żywieniem. Kiedy ani plebania, ani dom rodzinny nie mogły pomieścić wszystkich podopiecznych, ks. Jan za pieniądze parafialne i otrzymane od pewnej zamożnej kobiety zakupił osobny obszerny dom. Napisał też regulamin, by praca mogła iść sprawnie.

Z tych ofiarnych pomocników powstało się z czasem zgromadzenie zakonne Braci Szkół Chrześcijańskich (tzw. Braci Szkolnych). Św. Jan miał wtedy zaledwie 31 lat.

Stworzył wiele typów szkół – podstawowe, wieczorowe, niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich była bezpłatna.

Na polu pedagogiki św. Jan zajmuje więc poczesne miejsce. W swoich szkołach wprowadził na pierwszym miejscu język ojczysty, podczas gdy dotychczas powszechnie uczono w języku łacińskim. Zniósł kary fizyczne, często stosowane w szkołach w tamtych czasach, a kary moralne ograniczył do minimum. Pierwszeństwo dał wychowaniu religijnemu, które oparł na chrześcijańskiej miłości i poszanowaniu godności człowieka, również dziecka.

Jan pierwszą szkołę założył w Reims w roku 1681, kolejną w Paryżu, potem także m.in. w Lyonie i w Rouen. W sto lat potem cała Francja była pokryta szkołami lasaleńskimi. Do rewolucji francuskiej w samej Francji zgromadzenie posiadało 126 szkół i ponad 1000 członków. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach.

Jan de la Salle zostawił po sobie bezcenne pisma. Najwybitniejsze z nich to Zasady dobrego wychowania, które doczekało się ponad 200 wydań, a także Rozmyślania, Wskazania, jak prowadzić szkoły i Obowiązki chrześcijanina. Bezcenne dla poznania ducha lasaleńskiego są także listy założyciela.

Jan zmarł po krótkiej chorobie 7 kwietnia 1719 r. Pozostawione przez niego pisma przez długie lata należały do kanonu dydaktyki. Leon XIII beatyfikował go w 1888 roku, a w 1900 r. uroczyście kanonizował. Pius XII ogłosił  patronem nauczycieli katolickich.

Ciało św. Jana zostało zbezczeszczone w czasie rewolucji francuskiej w roku 1793. Dla bezpieczeństwa przeniesiono je do Belgii, a w roku 1937 złożono przy domu generalnym zakonu w Rzymie. W domu tym można zobaczyć katedrę, z której wykładał Święty, jego strój, używane przez niego paramenty liturgiczne, przedmioty pokutnicze i rzeczy codziennego użytku.

Patronem dnia, w którym rozpoczynamy pracę nowego portalu Radia WNET – wnet.fm – jest święty Izydor, biskup z wizygockiej Hiszpanii i autor licznych uczonych dzieł, między innymi Księgi Etymologii – uchodzącej za pierwszą encyklopedię. Święty Izydor należał do mędrców wczesnego średniowiecza, którzy ocalili dla Europy i Chrześcijaństwa ocalałą z wieków ciemnych część dorobku starożytnych. Dziś jest patronem informatyków i internetu.

Św. Izydor urodził się około 560 r. w Nowej Kartaginie, w prowincji Murcji. Jego bracia Leander i Fulgencjusz oraz siostra Florentyna również należą do grona Świętych Kościoła. Po śmierci św. arcybiskupa Leandra Izydor zastąpił go jako ordynariusz miejsca. Podobnie jak starszy brat, w swoich dziełach walczył z herezją arianizmu i podjął wysiłek odnowy Kościoła. Kierował zwołanymi przez siebie synodami w Sewilli (619) i w Toledo (633), które m.in. ułożyły symbol wiary odmawiany w Hiszpanii, oraz ujednolicił liturgię.

Był również fundatorem kościołów, klasztorów, szkół i bibliotek. Zabiegał o podniesienie poziomu intelektualnego i duchowego kleru. Zapamiętano go jako człowieka wyjątkowego miłosierdzia. Pozostawił po sobie ponad 20 dzieł, w których wykładał moralność i prawdy wiary. Jego największym dziełem jest dwudziestotomowy Codex etimologiarum – pierwsza próba naukowej encyklopedii, syntezy wiedzy, jaką posiadano za jego czasów.

Wyjątkowa była jego śmierć. Kazał zanieść się do katedry i w obecności biskupów pomocniczych, kapłanów i ludu zdjął swoje szaty biskupie, a wdział pokutny wór, głowę posypał popiołem i zalany łzami odbył spowiedź publiczną. Błagał, by mu odpuszczono jego przewiny i zaniedbania i by się za niego modlono. Potem przyjął Komunię świętą pod dwiema postaciami i pożegnał się ze wszystkimi pocałunkiem pokoju. Zaniesiony do swojej ubogiej izby, po 4 dniach oddał Bogu ducha 4 kwietnia 636 roku, gdy miał 82 lata. Pochowano go obok św. Leonarda i św. Florentyny. W roku 1063 jego śmiertelne szczątki przeniesiono do Lyonu, gdzie spoczywają dotąd. Formalna kanonizacja Izydora odbyła się dopiero w 1598 roku. Papież Innocenty XIII ogłosił św. Izydora doktorem Kościoła (1722).

Jest patronem Hiszpanii i Sewilli. Hiszpańscy informatycy ze Służby Obserwacyjnej Internetu w Barcelonie, inspirowani wskazówkami i zaleceniami Papieskiej Rady Środków Społecznego Przekazu, obrali św. Izydora na patrona Internetu. Przemawia za tym, ich zdaniem, najbardziej znane, dwudziestotomowe dzieło Świętego.

Planując uruchomienie nowego portalu, nie patrzyliśmy w kalendarz liturgiczny, ale z wielką radością przyjmujemy ten „zbieg okoliczności”.

WJB/AO